Mini - 42 - Sex Verhalen

Mini - 42

... aan. “Je bent lief. En nu, hup, doorlopen, richting parkeergarage. Ik wil plankgas ‘Farh’n fahr’n fahr’n auf die Autobahn’ in een blauw scheurijzer. En daarna tanken, dan ben ik die 200 Euro bijdrage van jou aan dat collier meteen weer kwijt.” Eenmaal de grens over keek ze me aan. “Nou… fasten seatbelts and ready for take-off dan maar.” Ze schakelde terug en gaf gas. Een duw in de rug en een jankende turbo was het resultaat. De snelheidsmeter vloog omhoog richting 220km per uur en bleef daar hangen.

Joline reed geconcentreerd. Beide handen aan het stuur, constant wisselend tussen vooruit kijken en in de spiegels en niet pratend. Zelfs Bach werd het zwijgen opgelegd. “Ik wil geen afleiding, Kees.” Ik genoot van haar rijstijl. Vijftig kilometer Duitsland in stopten we bij een Raststätte. “Zo meneer, en nu een bakje koffie en een tussentijdse evaluatie.” Joline keek me aan. “Schoonheid, ik kan van jou nog wat leren. ‘Sie fahren Fabelhaft, wie die Deutschen sagen.’ Ze glom van trots. “Da’s lief van je, Kees.” Ik schudde mijn hoofd. “Nee, dat is niet ‘lief’, dat meen ik. Nu nog het examen ‘tanken’ afleggen en dan ben je klaar.” Ze grijnsde. “Dat heb ik er wel voor over, meneer de examinator.”

Op de terugweg, eenmaal weer over de grens keek ze me aan. “Wat is 120 een trutsnelheid… Je zou bijna in slaap vallen.” “Klopt. En daarom staan er vanaf de grens tot bij Duiven regelmatig witte auto’s met blauwe en oranje strepen om te zorgen dat je wakker blijft…” Een half uur later ...

... stonden we voor de bekende poort in Malden. Nu was het mijn beurt om de intercom te bedienen. Tony nam op. “Wie is daar?” “Je ideale schoonzoon en je dochter!” “Dochter: oké, die ken ik. Ideale schoonzoon???” Maar goed, kom binnen!”

De poort ging open en Joline reed de heuvel op. Ik liep er achteraan en werd halverwege begroet door een enthousiaste Bengel. Tony en Rob liepen de keuken uit toen Joline uitstapte. “Zo, dochterlief… Mocht jij rijden?” Joline lachte breeduit. “We hebben net een stukje plankgas door Duitsland gereden. 220 is best wel snel.” “En je dochter rijdt perfect. Ik zou mijn dochter zó laten instappen.” “Koffie? Of willen jullie wat eten?” “Doe allebei maar, Ma.” Tony draaide zich om. “Nog bedankt voor het bericht dat die motormuis achter tralies zit. Dat was een hele opluchting.” Joline gromde.

“Voor ons ook… Maar ga even zitten. We moeten jullie wat leuks vertellen!” Tony’s ogen stonden in één klap in de stand ‘waakzaam’ en ook Rob leek op z’n hoede. Joline proestte het uit. “Nee Ma, ik ben niet zwanger.” Tony zuchtte. “Oké. En jullie relatie is ook niet uit, dus daarmee zijn alle opties voor een catastrofe voorbij. Vertel!”

Joline zei: “Ik word Kees z’n collega! Teamleider van het backoffice van Developing Technics. Hoofd van het team inkoop, calculatie, ICT, receptie en PR. Zo’n 10 man. En Angelique, die collega die ik bij de receptie had binnengehaald, gaat mee; zij wordt receptioniste bij DT!” Tony omarmde haar dochter.

“Hé meid, van harte ...