Mini - 42 - Sex Verhalen

Mini - 42

... auto vlot op een plaats. Ze zette de motor uit en keek me aan. “Zo meneer. Ben ik geslaagd?” Ik gaf haar een knuffel. “Yep. Je rijdt erin alsof je nog nooit in iets anders hebt gereden. En nu: shoppen!”

We liepen de stad in. Joline liep rechtstreeks naar de winkel waar ze haar oranje-blauwe combinatie had gekocht. Dezelfde verkoopster stond achter de toonbank. “Goede middag mevrouw, meneer.” Ik zag haar nadenken. “Wacht even… Ja, ik heb het! U heeft hier een aantal weken geleden een blauw-oranje combinatie gekocht. Is daar iets mis mee?”

Joline schudde het hoofd. “Nee hoor, integendeel. Hij zit lekker en staat prima.” Ik vulde aan: “Een stuk beter dan een jute zak.” De verkoopster schoot in de lach. “Oh ja… Daar zei u iets over toen u stond te wachten.” Joline schudde haar hoofd en keek me verwijtend aan. “Zie je nou wel? Jij met je rare opmerkingen altijd…” “Het voordeel van die rare opmerkingen, lieve schat, is dat men zich ons altijd herinnert.”

De verkoopster schudde haar hoofd. “Sorry meneer. Mijn eerste herinnering aan mevrouw was haar lengte. Zij is duidelijk langer dan de gemiddelde klant, en daar hebben wij niet veel van op voorraad. Maar… waarmee kan ik u helpen?”

Joline vertelde wat ze wilde hebben en beide dames verdwenen tussen de rekken Ik ging maar op een stoel zitten. Joline verdween even later richting pashokjes en de verkoopster vroeg of wij belangstelling hadden voor een kop koffie. Even later stonden er twee dampende koppen cappuccino voor ...

... ons. Joline kwam tevoorschijn in een donkerblauw broekpak met een oranje blouse er onder. Ik slikte even.

“Schat, ik neem alles terug wat ik over vrouwen in pak heb gezegd. Dit staat je gigantisch mooi.” Ik loog geen letter. De broek liet haar slanke figuur prachtig uitkomen. Het jasje contrasteerde mooi bij haar blonde haren en de oranje blouse maakte het geheel af. De verkoopster zei: “U heeft smaak, dat zag ik de vorige keer al. Wel een tip: hier niet al te hoge hakken onder dragen. Dat staat overdressed.”

Twee uur en een aantal pas-sessies later stonden we weer op straat. Joline met een brede glimlach op haar gezicht, ik als pakezel. We zetten de tassen in de auto en liepen het stuk terug, richting lingeriewinkel en boekenzaak.

Joline verdween in de lingeriewinkel, ik een paar panden verderop in de boekenzaak. Ik keek om me heen, maar Henk was nog onzichtbaar. Dus ging ik maar weer tussen de boeken snuffelen. Ik vond een mooie serie boeken over de grote slagschepen uit de 2e Wereldoorlog: USS Missouri, HMS Hood, DKM Bismarck en IJN Yamato. Elk schip z’n eigen boek, 200 pagina’s met tekeningen, foto’s en veel informatieve tekst. Elk boek kostte 25 euro, maar ze waren het waard. Nieuw kostten ze het dubbele.

“Kan ik al pepperspray en een scherfvest gaan kopen?” hoorde ik plotseling achter me. Er kon er maar één zijn die dat zou vragen. Zonder me om te draaien zei ik: “Sorry Henk, we zijn nog steeds bij elkaar en dat zal wel zo blijven.” Ik draaide me om, keek hem ...