De Gezusters Santegoed - 20 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 20

... warm en geborgen in de nabijheid van Daan. Het warme gevoel van liefde overspoelt haar als een warme golf en doet haar beseffen, dat dit hem is. Die ene, het lot uit duizenden, die velen van ons zoeken, maar nooit vinden. Haar prins op het witte paard. Ze glimlacht. Nee, niet op het witte paard, maar zeker wel in zijn witte Cadillac.

Daar moet ze om lachen. Daan vraagt haar, terwijl ze haar hoofd nog steeds diep tussen zijn armen heeft begraven: ‘Wat ben jij aan het lachen, Melissa?’

Ze haalt haar hoofd van zijn borstkas en zegt: ‘Ik bedacht me net, dat je mijn prins op het witte paard bent. Maar dat klopt niet. Want je bent mijn prins in je witte Cadillac!’

Daan lacht. ‘Je bent soms een maf ding, Melissa. Maar juist dat vind ik nou zo leuk aan je. Je maakt mijn leven gewoon compleet! De gaten, die ik in mijn leven had, die heb jij gevuld. En nog meer dan dat, je hebt het nog mooier gemaakt, dan het al was! Je bent de droom, waarvan ik jaren gedroomd heb.

Maar in mijn dromen was je al mooi, maar de werkelijkheid is vele malen beter! Morgen ga ik een dure fles Whisky kopen voor John, dat drinkt hij wel eens graag, om hem te bedanken, dat hij me toestond jou te veroveren. Want zonder hem, dan had ik jou nooit ontmoet!’

Melissa knikt glimlachend. ‘Dan krijgt hij er van mij ook nog een! Hoe gek kan het leven soms lopen? Een toevallige ontmoeting, nadat ik ruzie kreeg met mijn ex-vriendje. Trouwens, ik mag toch wel hopen, dat je hem goed en hard geslagen ...

... hebt!’

Daan lacht. ‘Reken daar maar op! Hij had wel een harde schedel, maar het was me de pijn aan mijn handen dubbel en dwars waard!’

Dan schieten ze allebei in de lach. Dan zegt Daan: ‘Maar wat deed je eigenlijk bij John en Chantal?’

Melissa glimlacht. ‘Ik kwam even met ze over jou praten. Chantal had me al verteld, dat je van plan bent om die garage over te nemen. En dat was maar goed ook, want anders zou ik heel erg kwaad zijn geworden.

Daan, beloof me een ding. Als je nog eens een belangrijke beslissing moet nemen, praat dan met me. Dit moeten we toch samen doen, of niet dan?’

‘Dat weet ik, maar het was voor mij een beetje moeilijk om het tegen je te zeggen. Kijk, tegen John durfde ik dat meteen te vertellen. Hem vertrouw ik echt blindelings.

Als hij me midden in de nacht zou bellen, omdat hij mijn hulp nodig heeft, dan ga ik naar hem toe en help hem. En als ik bij hem een geheim achterlaat, dan weet ik, dat het veilig is. Het is dat vertrouwen tussen mij en hem, waardoor ik bij hem alles kwijt kan. Daarom is hij ook mijn beste vriend! Maar bij jou miste ik toch net dat kleine beetje. Daar moet je niet al te veel achter zoeken, het is gewoon een soort gevoel.’

‘Dat hebben John en Chantal me ook al uitgelegd. En toen ben ik ook bij mezelf te raden gegaan, waarom ik jou niet mijn volledige vertrouwen niet heb gegeven. Ik zag toen in, dat ik me te veel aan John en Chantal spiegelde.

Maar jij bent niet John, je bent Daan. En daar ben ik nu heel blij om. Tussen ...