De Gezusters Santegoed - 20 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 20

In de tijd, dat ik en Chantal het verhaal uitleggen aan Johan en Helen, rijden Daan en Melissa naar het huis van Daan. Het is stil in de auto, maar dat verandert snel, als ze thuis aankomen. Melissa ziet dat er een bord in de tuin staat, en dat er verkocht overheen staat.

‘Uh, Daan? Heb je je huis al verkocht?’

Daan knikt. ‘Daar wilde ik je juist over bellen. Ach, het is allemaal zo knullig en zo snel verlopen, dat ik niet de tijd, maar vooral niet het lef had om je te bellen. Kom, we gaan eerst naar binnen, en dan leg ik je alles uit.’

Melissa knikt. Ze volgt hem naar binnen en ze gaan zitten.

‘Het begon eigenlijk twee dagen geleden. Ik kwam op mijn werk aan, en mijn baas riep me bij zich. Hij vertelde me, dat hij wilde stoppen met de zaak, omdat hij nu echt wel met pensioen wil gaan.

Dat was natuurlijk wel een schok, maar toen bood hij me aan, om de garage van hem over te nemen. Ik heb hem verteld, dat ik daar goed over na moest denken, want dat is natuurlijk wel een hele grote stap!

Ik heb me toen wat raad gehaald bij de bank, maar ook bij John en Chantal. Van John kan ik altijd op aan, en hij geeft me dan ook goede raad.

Maar voordat ik naar de bank reed, belde me mijn makelaar op. Er was iemand, die heel erg serieus was en mijn huis wilde kopen. Bood zelfs meer, dan ik ervoor vroeg. Na het gesprek met de bank, heb ik dat bod geaccepteerd, want ik wilde hier hoe dan ook weg. En toen is alles een beetje in stroomversnelling gekomen.’

‘En waarom heb ...

... je mij daarover niet gebeld, Daan? Zoiets is toch ook voor mij belangrijk!’

‘Dat weet ik, maar ik had angst. Angst, dat je dat risico niet aandurfde. Maar John heeft me aan het denken gezet, en toen wilde ik je bellen, maar je nam niet op.’

Melissa begint te glimlachen. ‘Maar wat heeft je ertoe gezet het me dan toch zelf te vertellen? John en Chantal?’

‘Ja en nee. Het gesprek heeft me stof tot nadenken gegeven. En toen besefte ik me, dat ik helemaal fout bezig was. Melissa, het spijt me, dat ik ooit aan je getwijfeld heb. Geloof me, als ik je zeg, dat ik echt heel erg veel van je houd, en dat ik zal proberen belangrijke dingen meteen tegen je te zeggen.’

Melissa glimlacht en pakt zijn hand vast. ‘Maar aan die twijfel was ik ook schuld, Daan. Ik heb je nooit echt het vertrouwen gegeven, die je wel verdiende! Je bent er altijd voor me. Ik hoef maar wat te zeggen, je bent er of je doet het voor me.

Maar in mijn jonge leven heb ik al een paar dingen meegemaakt, die het gewoon moeilijker voor me maken om je recht in je ogen te zeggen, dat ik van je houd.

Want dat doe ik namelijk wel! Ik kan me echt geen leven meer indenken zonder jou in mijn leven! Ik doe nu ook dingen, waarvan ik nooit gedacht had, ze ooit te doen. Ik durf me nu meer af te zetten van mijn ouders, omdat ik weet, dat je me zal steunen. Maar ik heb je desondanks nooit mijn volle vertrouwen uitgesproken.

Daan, als je graag die garage wilt overnemen, dan moet je dat doen. Zelf heb ik ook nog wel ...