Getuigenis van een dé- evangelisatie 7 - Sex Verhalen

Getuigenis van een dé- evangelisatie 7

... in de oven. 'Hmmm, dat ziet er goed uit.' Ondanks het gebrek aan echte trek zet ik de oven aan en besluit om, alvorens aan tafel te gaan, te douchen.

Terwijl ik gedachteloos het water over mij heen laat stromen hoor ik de telefoon overgaan. Nadat het geluid vanuit de slaapkamer is verstomd begin ik mij af te vragen wie mij op dit moment belt. Waarschijnlijk een klant met nog wat aanvullende vragen. Die bellen meestal als ook zij net van hun werk komen en in afwachting zijn van de maaltijd die moeder de vrouw hen kort daarop zal presenteren. Opnieuw gaat de telefoon over. 'Zo die heeft het nodig.' Ik douche me rustig af. Wederom verstomd het geluid om kort daarop, zoals het lijkt nog nadrukkelijker, opnieuw te beginnen. Ik sla een handdoek om en grijp de telefoon van mijn nachtkastje. 'Irma' lees ik in het display. Ondanks mijn twijfel neem ik op. 'Met John…' 'John, John… Ze hebben haar bij me weggehaald!' De toon maakt dat ik meteen op mijn qui-vive ben. Wie Irma? Wie is door Wie weggehaald?' Ik hoor dat ze huilt. "Jacob, met twee van die griezels… Ze hebben haar gewoon uit mijn huis gesleept en meegenomen. Ze wilde zelf niet mee… Echt niet.' 'Rustig nou Irma… Heb je de politie al gebeld?' 'Nee…. Alsjeblieft John…. Ik heb je hulp nodig.' 'Ik kom er nu aan Irma… Bel jij nu maar vast de politie.' 'Dat doe ik John.. Kom gauw, alsjeblieft…'

Omdat ze nog op het voeteneinde van het bed liggen schiet ik in dezelfde kleren die ik nog geen kwartier geleden heb uitgedaan. Op het ...

... moment dat ik het licht in de keuken uitdoe, zie ik in een ooghoek het licht van de oven. Ik ben blij dat ik nog de tegenwoordigheid van geest heb om die uit te schakelen voordat ik mijn huis verlaat.

Als ik bij mijn tante de straat in rij, zie ik dat een politieauto met ingeschakelde alarmlichten bij haar op de oprit staat. Nadat ik heb aangebeld wordt ik opengedaan door een vrouwelijke agente. 'Meneer Derks?'' Ik knik "Uw tante vertelde al dat u onderweg was." De jonge vrouw stapt opzij en laat me binnen. Op het moment dat Irma me ziet springt ze op van de keukentafel en geen tel later, hangt ze huilend om mijn nek. Ik streel haar door het haar en over haar rug. Aan tafel zit een oudere agent die mij meewarig aankijkt. Nadat Irma een beetje is bedaard, staat hij op en strekt zijn hand naar me uit. "Brigadier Janssen, aangenaam." Nog voordat ik mij kan voorstellen praat hij door. "Op dit moment is een patrouille ter plaatse. Ze zullen niet weggaan voordat zij zelf met het vermeende slachtoffer hebben gesproken. Mag mijn collega, voor de volledigheid ,onderhand uw gegevens noteren?" Ik knik en maak me voorzichtig los uit de armen van Irma. 'Tante misschien dat u koffie kunt zetten voor meneer Janssen en zijn collega." Even kijkt ze me vragend aan maar dan draait ze zich om. "Blieft u een kop koffie?" "Graag mevrouw." 'Ze kijkt nu in de richting van de agente. "U ook?" "Liever thee, als dat mag." Ze knikt en gaat op automatische piloot aan de slag.

"Hebt u een ID-bewijs ...