Voetjes op de grond (14) - Sex Verhalen

Voetjes op de grond (14)

... bevredigend geweest als die nacht met Lydia. Vooral het moment waarop zij me op mijn buik deed liggen om vervolgens zo driftig met haar pubis over mijn bips te schurken, net zo lang tot ze bijna juichend klaarkwam, zou me voor altijd bijblijven. Dat wulpse beeld werd voor eeuwig in mijn geheugen gegrift.

Lydia vertelde me dat haar vriendin Harshita nog zeker een maand langer in India zou blijven om haar terminaal zieke moeder bij te staan en dat ze daarom dolgraag nog eens een keer met me wilde afspreken. Toegegeven, Lydia had het moment voor haar telefoontje niet beter kunnen kiezen. Het horen van haar stem, gecombineerd met de opborrelende herinneringen aan die ene weergaloze nacht, lieten mijn naar intimiteit hongerende lijf tintelen. Mijn eenmalige, donkerhuidige sekspartner bleef haar aangename zelf tijdens de duur van het gesprek en toen ze ter afronding haar vraag nog eens herhaalde, schreeuwde mijn lichaam ‘ja.’ Mijn verstand sputterde echter tegen. Ik was immers niet verliefd op Lydia, wel op Suzanne. In die context had ik bij een nieuwe

one night stand meer te verliezen dan te winnen, dus hield ik de boot wat af en zei dat ik erover na moest denken. Lydia reageerde daarop behoorlijk kortaf. Ze maakte meteen een einde aan het gesprek, maar het mag duidelijk zijn dat ze me met een tweeslachtig gevoel opzadelde. Twee uur later wist ik voor mezelf daar nog altijd geen raad mee.

Nog eens een kwartier later, tijdens het eten, was Suzanne allesbehalve spraakzaam. ...

... Zelf zat ik ook niet direct te wachten op een openhartig gesprek. Enerzijds was ik bang dat ik mijn ongenoegen niet voor haar verborgen zou kunnen houden en aan de andere kant hield Lydia’s telefoontje me meer bezig dan me lief was. Toch was het me duidelijk dat ook Suzanne ergens mee zat, al kon ik er niet direct de vinger op leggen wat dat zou kunnen zijn. Tijdens het wijntje dat we traditioneel dronken na het avondeten, kwam ze er echter aarzelend mee voor de dag.

“Marianne… ik hoorde je daarstraks telefoneren.”

“Oh ja?” Dat was het dus.

“Ja… met Lydia, meende ik te kunnen opmaken. Was het die donkerhuidige, warmbloedige schoonheid waar je me destijds over vertelde? Was zij het?”

“Euh…ja.”

“’t Ja,” zei ze met een zucht, “misschien zijn het mijn zaken niet, maar ik zou toch graag weten waarom ze je belde.”

Strikt genomen ging het haar inderdaad niets aan, maar hoewel ze me dat excuus zelf aanreikte, kwam het geen moment in me op om haar iets op de mouw te spelden. Instinctief voelde ik aan dat het de zaken tussen ons nog meer zou bemoeilijken als ik hierover niet eerlijk was tegenover Suzanne.

“Ze wilde nog eens afspreken,” zei ik dus in alle eerlijkheid.

“Afspreken… voor een nieuwe one night stand?” De overduidelijke klemtoon die ze op de drie laatste woorden legde, liet uitschijnen dat het voor haar om iets schunnigs ging en dat maakte me best een beetje kribbig.

“Misschien… maar het kan evengoed zijn dat er meer in zit,” zei ik ferm, al wist ik ...