Voetjes op de grond (3) - Sex Verhalen

Voetjes op de grond (3)

... doorgegaan?”

“Eventjes..? Zeg maar gerust heel erg lang, Suzanne.”

“Van mij had je gemogen,” antwoordde ze lachend. “Ik vond het helemaal niet erg om mijn voeten aan een mooi meisje als jij toe te vertrouwen.”

“Zullen we dan nog even?” vroeg ik hoopvol.

“Dat lijkt me geen goed idee, Marianne. De kans dat er nog eens iemand langs komt is te groot. Ik wil mijn baan niet verliezen nog voor ik goed en wel begonnen ben, snap je?”

Uiteraard begreep ik dat wel, maar toch bleef ik het jammer vinden en dat leek Suzanne te merken.

“Ik heb een idee,” zei ze. “Heb je zin om zondagmiddag naar mij te komen? Ben is weer eens de hele dag vissen op de Westerschelde met zijn vrienden. We zouden eerst een hapje kunnen eten en het onszelf daarna lekker gezellig kunnen maken. Alle tijd van de wereld om verder te gaan waar we nu werden onderbroken… en ik ken zelf ook nog wel een paar leuke dingetjes die je met voeten kunt doen. Wat denk je? Lijkt het je wat?”

“Oh ja, dat zou helemaal geweldig zijn, Suzanne… al weet ik niet of ik mag van mijn moeder. Op zondagmiddag wil ze namelijk haar gezin rond zich aan tafel hebben. Het is haar wekelijkse familiemoment en daar staat ze nogal op.”

“Laat dat maar aan mij over, liefje,” zei ze en onverwacht drukte ze een lekkere, warme kus op mijn wang. “Ik overtuig jouw moeder wel.”

Diezelfde dag nog, tijdens het avondeten, deelde moeder ons mee dat we met hele gezin waren uitgenodigd om op zondagmiddag bij Suzanne te komen eten, én ...

... dat ze die uitnodiging gelijk ook had aangenomen. Vader en mijn zusje leken daar wel oren naar te hebben, maar ik deelde hun enthousiasme niet. Na de kus van die middag had ik al opgewonden zitten dagdromen over een intiem middagje met Suzanne, maar de aanwezigheid van mijn ouders en mijn zus paste niet in dat plaatje.

Mijn teleurstelling daarover was zelfs zo groot dat ik op zondagmiddag dik tegen mijn zin achter mijn ouders aanslenterde in de richting van het huis van Suzanne en haar vriend.

Die tegenzin verdween echter razendsnel nadat mijn vader aanbelde en onze gastvrouw voor die middag in de deuropening verscheen. Gelukkig stond ik achteraan, waardoor het allicht niet opviel hoe ik haar aangaapte. Ik herkende Suzanne nauwelijks, zo anders zag ze eruit.

Haar blonde, loshangende haren en haar brilletje waren hetzelfde als altijd, maar verder leek ze in niets op de vrouw die ik de voorbije twee weken had leren kennen. Niet zozeer haar subtiel en oordeelkundig aangebrachte make-up was daarvoor verantwoordelijk. Wél het lichtgrijze, tweedelige mantelpakje dat ze droeg. In haar strak zittende kokerrok, met daar bovenop een kraakwitte bloes en een al even nauwsluitend kraagloos jasje, zag Suzanne er gewoonweg adembenemend vrouwelijk uit. Om nog maar te zwijgen van de zwarte nylons die haar fraaie benen nog langer deden lijken dan ze al waren. In haar doordeweekse, bijna vormeloze en hippieachtige rok en bloes vond ik haar al een mooie vrouw. Nu was ze niet alleen mooi, ...