-
Bakkersjongen - 1
Datum: 5-7-2020, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... doen, hoor. Ik ging gewoon niet zo opzichtig te werk. Want ik had immers al een vriendin. Ons bakkerszaakje liep goed. En mensen bleven binnenlopen. Toen mijn baas haar uiteindelijk ook herkende, die even van achter was komen aanlopen, nam hij me zelfs over zodat ik haar kon groeten. Iedereen hier in de zaak kende het verhaal over hoe ik een jaar geleden Tessa leerde kennen. Het was lief en romantisch en iedereen die er vanaf wist, had ook wel een vinger in de pap gehad om ons samen te brengen, op wat voor manier dan ook, bedoeld of onbedoeld. We waren gewoon twee verlegen, sullige individuen, en wisten niet hoe we elkaar konden vinden. Maar met wat hulp was het gelukt, en de rest is geschiedenis. Zo voelde het altijd. Ik en Tessa waren een authentiek stel. En toch wist ik niet wie Tessa was, toen Manon eindelijk de kans kreeg mij een warme omhelzing te geven en me te zeggen dat ze blij was mij weer te zien. Ik lachte dan alleen en durfde haar nauwelijks recht aan te kijken. Het voelde voor iedereen alsof ze thuis was gekomen. Zo gingen we hier met elkaar om. Een fijne bedoeling. ,,Het gaat goed.’’ zei ik dan nog voordat ze er ook maar naar gevraagd had. Zo’n sulletje was ik. - ,,Wat kom je doen?’’ vroeg ik haar daarna wel. Ze had wat druk om haar heen gekeken en helemaal op haar gemak was ze niet. Ze kwam tegenwoordig niet meer zo vaak op bezoek bij ons in de stad sinds ze samenwoonde met haar vriendje. Dat vond ik vervelend in meerdere opzichtgen. ,,Heeft ...
... Tessa niets gezegd?’’ werd me daarop gevraagd. ,,Uh, nee. Hoeft toch ook niet. Je bent altijd welkom, dat weet je.’’ en per ongeluk wilde ik haar dan toch charmeren op mijn eigen manier. Ze hoorde het niet eens. Ik zei wel vaker van dit soort dingen, die ik dan nog spannend vond om te verzinnen, maar die haar niet zo veel deden. Was beter ook. ,,Ik kom gewoon even langs.’’ glimlachte ze daarna snel. ,,Fijn je weer te zien. Misschien zie ik je straks nog even, goed? Want je hebt het veel te druk voor mij.’’ knipoogde ze goddelijk en ik kon niet anders dan verlegen naar haar knikken. Manon was zo mooi en lief en echt helemaal geweldig. - Ze was in mijn ogen bijzonder. Hun allebei eigenlijk. Nu ze weer weg was, herinnerde ik me Tessa meteen weer. Tessa was alles wat iedere man in een vrouw zou zoeken. Maar een ding was ze niet. En dat was Manon. Ze studeerden samen, zaten nog in het eerste jaar, en met net twintig waren ze nog jonge meiden. Toch anders dan de meeste meiden van die leeftijd. Geen schreeuwers. Manon alleen als ze gedronken had, Tessa gewoon niet. Tessa was heel erg op zichzelf. Een creatief meisje met een goed stel hersenen en een uiterlijk om te aanbidden. Dat wat ik zo graag wilde. Manon was iets losser, iets gemoedelijker, vooral heel lief. Ook zij had een lichaam wat ik wilde aanbidden, verheelijken. Maar beiden altijd bescheiden. Op alle manieren die je je kan bedenken. In doen en denken, maar ook in het uiterlijk. En dat maakte deze twee meiden zo ...