Mini - 6 - Sex Verhalen

Mini - 6

... de verhoudingen weer goed zijn… Is dat nog mogelijk? Kan ze daarover met u en uw vrouw praten? Morgen?”

“Dan wil ik eerst weten hoe het zit met die crimineel op z’n motor.” “Die is al een paar maanden uit beeld. Heeft ze geen contact meer mee. Aan die voorwaarde is voldaan.”

Een zucht van opluchting aan de andere kant.

“Hoe is het nu met Joline?” Ik keek even naast me. “Ze zit hier naast me op de bank te grienen, te snotteren en haar zakdoeken te verslijten. Rode ogen, doorgelopen make-up en ze ziet er niet uit. Maar als u ons morgen wilt ontvangen, zal dat wel gerepareerd zijn.”

Een vrouwenstem klonk.

“Met Joline’s moeder. Mag ik haar even spreken?” Ik gaf de telefoon terug.

“Ma?” klonk een klein stemmetje naast me. “Ma, het is goed met mij, ook al zit ik nu te janken. Het spijt me zó dat ik met m’n kwaaie kop ben weggelopen… En dat voor een waardeloze lul van een vent. Sinds een week ken ik Kees, en ik hou van hem. Mag ik morgen samen met hem bij jullie komen?”

Haar moeder antwoordde. “Ik weet natuurlijk niet waar jullie nu zijn en of het kan, maar waarom komen jullie vanavond niet? Kan dat?”

Ze keek me aan en ik knikte. “Ja, dat kan… als jullie het ook willen…” “Ja, natuurlijk willen wij dat, lieverd!” Haar moeder begon ook te snikken en haar vader nam het gesprek weer over.

“Jo, je bent hier welkom. Nu, vanavond. Moet ik je op komen halen? Zeg maar waar en ik kom er aan.”

Ze gaf de telefoon weer aan mij.

“Meneer Boogers, Kees Jonkman ...

... hier. U hoeft haar niet te komen halen, wij stappen zo meteen in mijn auto. Met een uurtje zijn we in Malden.”

Een zucht klonk aan de andere kant. “Dat is goed. Komt u mee?” “Ik breng haar bij u thuis en met uw toestemming kom ik mee met haar.”

Joline griste de telefoon uit mijn hand. “

IK

wil dat hij meekomt, Pa! En jullie zullen zien dat ik deze keer wél een goeie keuze heb gemaakt.”

“Dan zien we jullie over een uurtje, meisje. Jullie zijn welkom, allebei!”

Joline verbrak de verbinding en keek me aan. Ze zag er inderdaad niet uit. Haar make-up was doorgelopen en haar blauwe ogen waren nat van tranen. Maar ze straalden me tegemoet. Ze sloeg haar armen om mijn nek en fluisterde: “Prachtvent… Kom hier!” Onze lippen raakten elkaar weer en we kusten elkaar minuten lang.

Tot ik me voorzichtig van haar losmaakte en zei “Hé dame, we moeten naar Malden. Daar kun je zo niet aankomen. Gooi een plens water in je gezicht en restaureer je make-up, dan maak ik een paar boterhammen voor onderweg en rijden we die kant uit.”

Ze stond op. “Ik zal meteen een andere blouse aantrekken. Deze is handig voor hekserij, maar minder geschikt voor een ouders-dochter-confrontatie.”

Ze lachte even ondeugend. "En jij moet je wang even wassen... Zit wat lippenstift op!" Ze glipte de logeerkamer weer in, ik waste m'n gezicht en smeerde wat boterhammen. Tien minuten later kwam ze weer tevoorschijn: make-up netjes, haren weer in een vlecht, een zwarte blouse aan met een shawl om haar ...