Mini - 79 - Sex Verhalen

Mini - 79

... onderbeen kwijt... Hij was officier; knappe knul in z’n uniform. Nu helpt hij z’n vader zo goed en zo kwaad als het kan op de camping.” Ik had moeite om het snelle Frans te volgen, maar begreep de strekking van het verhaal.

Ik bedankte haar, liep terug naar de camper en ging achter het stuur zitten. Ik startte nog niet, maar keek Joline aan. “Zo had ik er ook uit kunnen zien, schat... Dat knalde zojuist even naar binnen. Als militair hou je er rekening mee dat je dood kan gaan. Dat is al abstract voor het menselijk brein om te bevatten. En je hoopt dat de dood dan snel komt. Maar er rekening mee houden dat je voor de rest van je leven verminkt kan raken, dát gaat er bij de meesten niet in. Ook bij mij niet. Dat overkomt alleen anderen.”

Ze legde haar hand op mijn arm. “Ook al had je een houten poot gehad, Kees, was ik toch wel verliefd op je geworden...” Ze giechelde. “Past wél goed bij je imago als Piraat...” Ze schrok toen ik haar aankeek. “Sorry... ongepaste grap.” Ik schudde mijn hoofd. “Nee. Misschien goed om even te relativeren. Wat ik wél ga doen is, zodra we terug zijn in Nederland vriend Jules een kaart of een brief sturen. Van de ene veteraan aan de andere.” Joline knikte. “Goed plan. Het adres van de camping hebben we.”

We waren even stil. Toen pakte ze de kaart van Frankrijk. “Oké, Kees… waar gaan we nu heen?” Ik keek mee. “Wat dacht je van… Rouen? Dat is 200 kilometer. Drie uur rijden met een koffiestop. Het is nu bijna één uur… Dan zijn we daar rond ...

... vier uur. Vous étes accord, madame?” Ze knikte en ik vervolgde: “Als jij op je mobiel een leuke camping uitzoekt… Reserveren hoeven we niet.”

Joline keek me schuin aan. “Als JIJ nu eens op je mobiel een leuke camping uitzoekt… en op deze stoel gaat zitten. Dan kruip ik achter dat ronde ding wat jij voor je hebt en stuur deze bus netjes richting Rouen. Tegen de tijd dat we in de buurt zijn, heb jij wel een leuke camping uitgezocht. Hoop ik.”

Ze stapte uit, liep om en deed de deur aan de bestuurderskant open. “Hup, achter dat stuur vandaan. Jij gaat vandaag niet meer rijden, meneer. Je zit mij iets teveel in je bubbel.” Ze keek serieus. “Ja, dat méén ik, Kees. Jij gaat lekker een mooi stukje muziek uitzoeken en daarna een camping. Vervolgens zet je het adres in de navigator en gaat ontspannen. Deze mevrouw stuurt.” Ik keek haar aan. “Je bent een schat, dat je me zó aanvoelt, Joline. Mag een CD van Bach in?” Ze knikte. “Da’s wel eens goed voor jou. En nu: Allons enfants de la patrie; op naar Rouen!” Ik zocht en vond een mooie camping ten zuiden van Rouen. Tijdens een ‘sanitaire stop’ onderweg liet ik ‘m aan Joline zien, die meteen, met een ondeugende lach, haar fiat gaf. “Ik zie een zwembad, Kees… Ochtendsport!”

Ik gromde en toetste het adres in de navigatie. Na een halfuurtje reden we verder en na drie uur en een kwartier stonden we voor de poort van de camping. Dicht. Een briefje liet ons weten dat de camping-eigenaren zelf vakantie aan het vieren waren. “Oké Kees… Wat ...