1. Over de grens


    Datum: 22-5-2020, Categorieën: Plassen, Auteur: P. Anonymous, Bron: Gertibaldi

    ... de vrijgekomen ruimte in haar blaas zich in ras tempo hervulde. Als ze nog lang zou moeten wachten, zou ze het alsnog en plein public in haar broek doen. Hoewel dat precies was waarvoor ze naar deze stad was gekomen, vervulde dit idee haar nu met afgrijzen. In gedachten zag ze mevrouw Bruinsma weer onverwacht opduiken.
    
    Nog twee mensen voor haar. In de ijdele hoop op enige verlichting klemde Susan haar bovenbenen nog wat dichter tegen elkaar. Intussen hield ze haar ogen gericht op de kleedkamers verderop. Ze zag twee personeelsleden met elkaar overleggen, en vervolgens de winkel rondkijken. Verbeeldde ze het zich, of waren ze naar haar op zoek? Had iemand nu al haar nat geplaste kleren gevonden? Susans hartslag versnelde toen ze één van de winkelbedienden in haar richting zag lopen. Ze moest hier ogenblikkelijk vandaan! Ze verliet de rij en beende snel naar de roltrap. Ze nam hem met twee treden tegelijk, tot ze weer op een blokkade van minder gehaaste mensen stuitte. Op de benedenverdieping spoedde ze zich naar de dichtstbijzijnde uitgang. Daar bleef ze even stilstaan. Schichtig keek ze om zich heen. Er leek geen winkelpersoneel in de buurt te zijn. Snel stapte ze tussen de detectiepoortjes door. Terwijl achter haar het alarm begon te loeien, mengde ze zich in de mensenmassa op straat.
    
    Slalommend door de drukke winkelstraten realiseerde Susan zich wat ze zojuist had gedaan: voor het eerst in haar leven had ze een diefstal gepleegd. Maar tijd om er over na te denken had ...
    ... ze niet. Ze moest hier vandaan! Ze had het angstige gevoel dat ze gevolgd werd, maar durfde niet achterom te kijken. Intussen voelde ze hoe haar sluitspier het gevecht tegen haar weer overvolle blaas opnieuw dreigde te gaan verliezen. Verbeten vervolgde ze haar weg naar de parkeergarage. Het kon nu toch niet ver meer zijn?
    
    Tot haar wanhoop voelde Susan hoe een eerste straaltje aan haar lichaam ontsnapte. Onwillekeurig versnelde ze haar pas, maar dit had slechts een averecht effect: ze voelde het kruis van haar broek warm worden. Uit alle macht probeerde ze verdere schade te voorkomen, maar al lopend wist ze de zeggenschap over haar onderlichaam niet te herwinnen. Machteloos moest ze toestaan dat haar blaasinhoud steeds sneller haar strakke witte broek inliep. Ze voelde de stof rond haar bovenbenen nat worden. In de verte zag ze de grote witte P van de parkeergarage. De warmte die tussen haar benen vandaan kwam, drong door tot aan haar billen. Ze had de strijd verloren. Met haar blik op oneindig liep ze verder. Het vocht bereikte intussen haar onderbenen. Ze stapte stug door, durfde niet te kijken naar de reacties van de mensen om haar heen. Ze schaamde zich dood. Maar tegelijk voelde de wegvallende druk in haar buik als een enorme bevrijding. Terwijl ze de garage naderde, deed ze dan ook geen enkele moeite meer om de eindeloze stroom te stoppen.
    
    Na een half uur snelweg stuurde Susan haar auto een grote parkeerplaats op. Ze reed door tot ze een stil plekje zonder andere ...