Luus & Harko 1 & 2 - Sex Verhalen

Luus & Harko 1 & 2

Het is al weer zo'n jaar geleden dat ik een kleine serie plaatste in de rubriek 'kort':

Tweede man

. Deze keer een kleine serie met wat langere afleveringen. Omdat aflevering 1 nogal 'droog' is, geef ik meteen maar twee afleveringen weg...

1

Witte bomen tegen een blauwe achtergrond en deftig-bedoelde mensenfiguren die in dat bos rondscharrelen. De muurschildering heeft een volkomen andere sfeer dan de oude glas-in-loodramen in de wand haaks op de beschilderde wand, toch combineren ze prachtig in de ruime universiteitsaula.

Ze was vroeg maar ze mocht, nadat ze haar naamkaartje (

Luus Koolen, psychology, EUR, the Netherlands

) opgespeld had gekregen en de map-met-stukken had ontvangen, doorlopen naar binnen. De ruimte maakte zo’n indruk op haar dat het even duurde voor ze opmerkte dat er al een klein groepje voor in de zaal zat, fluisterend. En meteen stak haar eerste natuur van mensenmens de kop op en observeerde ze de vier jonge vrouwen. Maar niet lang, want er kwamen steeds meer jonge mensen binnen, aan hun uiterlijk duidelijk herkenbaar als een internationaal en intercultureel gezelschap. Vrouwen leken licht in de meerderheid, maar het waren toch vooral de jongens, mannen, die ze aan een flitskeuring onderwierp.

Vóór in de zaal probeerde een kleine vrouw van een jaar of veertig de aandacht te trekken en de aanwezige jonge wetenschappers in de voorste rijen te dirigeren. Toen dat een heel eind gevorderd was, wees de vrouw op een man (Luus schatte hem ...

... een vroeg-vijftiger) en kondigde hem aan als de Rector-Magnificus van de universiteit, die het ‘colloquiem’ zou openen. De man noemde zijn naam maar Luus pikte die niet op doordat op dat moment een drietal jongens haar rij binnen schoof tot de voorste van hen met één stoel ertussen naast haar zat. Ze knikten naar elkaar en namen elkaar heel kort op. De jongen verwarde haar enigszins door tegenstrijdigheden in zijn uiterlijk. Hij had een babyface maar daarin schemerde toch al door de mooie man die hij ongetwijfeld zou worden; hij had een gespierd lijf maar was wel weer schooljongenachtig gekleed; hij keek heel levendig uit z’n ogen maar ze kreeg ook de indruk dat hij heel licht loenste...

De Rector-Magnificus had allen welkom geheten, een selecte groep van excellente studenten waarvan ieder een bepaald studiegebied vertegenwoordigde. Dit colloquiem was bedoeld om op een creatieve manier te bedenken hoe

the gaps

, de kloven, die van lokaal tot globaal in onze samenlevingen aanwezig zijn, overbrugd kunnen worden. Rijk-arm, modern-traditioneel, hoogopgeleid-laagopgeleid, man-vrouw... Ieder zou bijdragen vanuit zijn of haar discipline. De beste man vertelde eigenlijk niets wat niet al in de brochure stond die ze een half jaar geleden van haar studiebegeleider gekregen had met de vraag of ze ‘het Erasmus’ wilde vertegenwoordigen. Wat een eer... of was ze gewoon in zijn vizier gekomen omdat ze een paar keer het bed hadden gedeeld na een begeleidingsgesprek? Want ja hoor, ze ...