Mini - 75 - Sex Verhalen

Mini - 75

... jou Kees, maar nog één poging om tussen mijn benen te komen en je krijgt een tik waar het erg pijn doet!” “Dan bel ik zuster Melissa wel…” Ze grinnikte. “Er zijn au-plaatsen waar de zuster geen kusjes op geeft, denk daar aan!”

We lieten elkaar verder met rust: Joline bekommerde zich verder om het eten en ik maakte de woonkamer klaar en ruimde de laatste rommeltjes nog even op. Om zes uur exact ging de bel en even later maakten we kennis met de moeder van Angelique. “Gien Jacobs”, stelde ze zich voor. Hetzelfde postuur als Angelique: klein en tenger. Een lief gezicht en opmerkzame ogen. Angelique had haar ‘simple black dress’ aan, Henry had zijn gebruikelijke spijkerbroek ingewisseld voor een kostuum. Gien had een mooie groene jurk aan.

“Welkom alle drie! Zoek een lekkere zitplaats uit en geniet ervan…” “Mag ik eerst even van het uitzicht genieten, meneer Jonkman? An had gezegd dat dat ook ‘s avonds de moeite waard is.” Ik keek Gien aan. “Zoals ik vanochtend al tegen een matroos van de firma Damen zei: ‘meneer Jonkman’ wordt alleen gebruikt als ik op m’n donder krijg, Gien. Tijdens andere gelegenheden prefereer ik gewoon ‘Kees’. En genieten van het uitzicht mag altijd.”

Joline ginnegapte. “Jullie begrijpen dat ik hem nogal vaak met ‘meneer Jonkman’ aanspreek…” Gien zei droogjes: “Als ik hem zo zie en wat ik van hem gehoord heb, begrijp ik dat helemaal, Joline…”

Ik keek Henry aan. “Er wordt weer een meidenfront gevormd. Ga je mee, dan gaan wij ons heil zoeken bij ...

... snackbar ‘kleffe Hennie’ een paar straten verder.”

Henry schudde zijn hoofd. “Gaan we niet doen, Kees. Iemand moet alle sterke verhalen die de dames ongetwijfeld gaan vertellen, ontkrachten of in de juiste context kunnen zetten.” “Hmm… daar zeg je zo wat. Pech voor kleffe Hennie. Gien, doe je jas maar even aan, want het waait hierboven altijd meer dan beneden. Dan zal ik je wegwijs maken in het uitzicht.”

Even later stonden we buiten. Ik wees de diverse markante punten aan die je zelfs in het donker vanaf het balkon kon zien. “Wat woon jij hier prachtig, Kees.” Ik keek haar aan. “Gien, vergis je niet: een jaar geleden was dit een ruïne bovenop een appartementencomplex. Anders had ik me het niet kunnen veroorloven.

En by the way: WIJ wonen hier prachtig. Joline woont hier ook. ’t Is nu net zo goed haar huis als het mijne. Nou ja, nog niet formeel; we hebben geen samenlevingscontract in welke vorm dan ook, maar…” “Wat niet is kan nog komen”, vulde ze aan. “GAAT komen. Daar zijn we zeker van.”

We praatten nog even verder tot ik de kookwekker hoorde. “Sorry… de plicht roept!” Even later zaten we rond de keuken op de barkrukken te eten en te kletsen. Goed om te zien dat Gien genoot en Henry lekker los kwam.

Joline keek Angelique op een gegeven moment aan. “An, op het gevaar af dat ik me met m’n eigen zaken moet gaat bemoeien… Hoe heb jij die piraat van je nou aan de haak geslagen?” Angelique keek even naar Henry en gniffelde. Hij lachte terug. “Vertel maar hoor. Voor ...