Mini - 73 - Sex Verhalen

Mini - 73

... toestemming gegeven. Had weer in z’n managementsboek gelezen dat zo’n schoolreisje de productie ten goede komt en jouw aanwezigheid goed is voor mijn welzijn, dus…” Ze keek zuinig. “Ik wist niet dat ik in zijn managementsboeken voorkwam. Maar goed, morgen zitten we dus op de rivier. Leuk!” “En op zee, schat. Ik ga het weerbericht voor morgen eens bekijken…”

Ik liep de groepsruimte van Team Drie in. “Heren, ik heb een paar mededelingen.” Het werd stil. “Uw tenue is morgen: wind- en waterdichte kleding. Een muts is geen overbodige luxe. Stevige schoenen.” Zeven paar ogen keken vragend. “We gaan een boottochtje maken met het prototype patrouilleboot voor de Maleisische marine. Vanaf Gorinchem neer zee, daar een paar beproevingen doen en terug. Morgenochtend normale tijd hier, koffiedrinken en om acht uur gereed voor vertrek. Joline gaat ook mee.” Ik maakte de doos met de vlag open. “En deze, mijne heren, wappert in de mast!” Een gebrul was de reactie. Zodanig dat Angelique kwam kijken. Toen ze hoorde wat we gingen doen, zei ze: “Poe… Ben ik even blij dat ik geen ingenieur ben… Ik word al zeeziek als ik een badeentje zie. Veel plezier, en denk eraan: met de wind mee kotsen!” Henry lachte. “Ik zal m’n kleren schoonhouden, liefje.” “Dat is je geraaien, want morgenavond zitten we met Moeder bij die Opperpiraat van je!” Goed dat ze het zei… Ik was het bijna vergeten.

Marion kwam even later mijn bureau binnen. “Kees, ik hoorde dat ik morgen een klusje voor je moest doen?” Ik ...

... knikte. “Hoe goed ben jij in fotografie en heb je een camera?” “Ik kan redelijk goed fotograferen en ik heb een Canon EOS met een aantal lenzen. Hoezo?” “Dan zorg je dat je morgenochtend vanaf 09:00 bij jou op de dijk staat met camera. Iets over negen vaart er een patrouilleboot van Damen over de Merwede richting zee. Met team drie en Joline aan boord. Met deze vlag in de mast.” Ik wees. “Ik had daar graag een aantal mooie foto’s van.” Ze glimlachte. “Dat gaat lukken. Ik zal dan aan de zuidoever van de Merwede staan. Toestel op statief, dan krijg je betere foto’s. Wil je er nog iets mee doen voor PR of zo?” Ik schudde mijn hoofd. “Ik denk het niet. ’t Is gewoon een geintje. Misschien moeten we die vlag meteen weer laten zakken, ik weet het niet.” Ze knikte. “Gaan we regelen. Veel plezier morgen!” Ze liep weg. Van haar geaffecteerde toontje was niets meer over, ze deed nu gewoon leuk mee en Joline was positief over haar. Het bleek uiteindelijk best een leuke meid te zijn die ook gevoel voor humor had. De donderbuien van Fred, de gesprekken met haar vader én de zielenknijperij van Joline en mij hadden succes gehad.

Om vijf uur stapten Joline en ik met een goed gevoel in de auto. Thuisgekomen het bekende ritueel van de dinsdagavond: een paar boterhammen en om zeven uur stonden we in het bos met de loopgroep. Ik had een intervaltraining op het programma staan. Korte sprints, afgewisseld met rustige dribbels, maar zonder pauze er tussendoor. Ik sloot af met een speedmars van 3 ...