1. Mini - 73


    Datum: 1-4-2020, Categorieën: Romantisch Auteur: Keith, Bron: Opwindend

    ... de poort van Damen, maat.” Hij grinnikte. “Proefvaart met een stel Piraten… Het moet niet veel gekker worden! Leuk man!”
    
    Op de terugweg reed ik even het centrum van Gorinchem in en stopte bij een feestartikelenwinkel. “Hebben jullie ook een hele grote piratenvlag? Je weet wel, zo’n doodshoofd met twee gekruiste beenderen er onder?” Het meisje achter de toonbank keek twijfelend. “Ga ik even voor u opzoeken, meneer… We hebben ons hele assortiment in de computer staan, dus…” Ze was aan het zoeken, maar kwam even later overeind. Hoofdschuddend. “Ik heb op piratenvlag gezocht… niks. Sorry!” Ik kreeg een brainwave. “Zoek eens op ‘Jolly Roger”. Dat is de Engelse naam voor zo’n vlag.” Ze typte. “Bingo! Hoe groot moet hij zijn, meneer?” De kleinste is 30 x 40 cm, de grootste 1,50 x 2,00 meter.” Ik grijnsde breed. “De grootste. Hoeveel kost die?” Ze keek zuinig. “Hij is niet goedkoop… Vijf en vijftig Euro.” “Boeit niet. Ik ben van plan heel veel schepen te kapen…”
    
    Ze kwam even later met een doos terug, opende die en een schedel keek me tegemoet. “Prima! Die vaart morgenochtend over de Merwede!” Ze keek nieuwsgierig. “Oh? Op welk schip dan? Ik woon aan de Merwede… Werkendam.” “Morgenochtend vaart er om negen uur een patrouilleboot van Damen richting Hoek van Holland. Ik zorg dat deze vlag in de top van de mast hangt!” Ze lachte. “Ik zal rond kwart over negen op de uitkijk staan. Met fototoestel. Ben benieuwd…” “Dan kom ik van de week nog een keertje langs voor de foto’s! Oh, ...
    ... wacht…” Ik gaf haar mijn visitekaartje. “Als je wilt, stuur maar naar mijn emailadres.” Ze knikte en gaf me de doos met de vlag. “Veel plezier ermee!” “Ehhh… Zal ik ‘m eerst nog even betalen? Ik mag dan wel piraat zijn, maar…”
    
    Even later liep ik met een brede lach de winkel uit. Tijd voor een PR-stunt. Voor alle zekerheid Marion een opdracht geven… Een kwartier later liep ik DT binnen en meteen door naar Joline. Nog voor ik iets kon zeggen zei ze: “Jij voert iets je schild, meneer. Ik zie het aan je ogen; jij hebt binnenpretjes! Vertel op!” Ik deed de deur dicht. “Tenue voor morgen: stevige broek, trui, stevige schoenen, wind- en waterdichte jas en muts mee.” “Hmm… da’s iets anders dan ik gewend ben van jou. Wat ga ik in die stevige outfit doen?” “Wij gaan een boottochtje maken. Vanaf Damen naar zee. En weer terug. Op het prototype van zo’n patrouilleboot.” “Jij en ik samen?” Ze glunderde en ik schudde mijn hoofd. “Nee. Alle Piraten. En aangezien jij ook Piraat bent… En ik ga Marion een opdracht geven, met jouw welnemen.”
    
    Joline keek nieuwsgierig en ik liet haar de piratenvlag zien. “Ik wil deze morgen in de mast van die patrouilleboot hijsen. Marion mag vanaf de wal fotos maken als we langsvaren. In Werkendam staat nóg een fotografe: de verkoopster van de winkel waar ik dit ding gekocht heb. Maar ik wil niet op één paard wedden.” Joline keek naar de vlag. “Hoe groot is dat ding wel niet?” “Anderhalf maal twee meter.” “Dat wordt een stunt… En Theo?” “Theo heeft al ...