Taboe - 12 - Sex Verhalen

Taboe - 12

... was. Ze probeerde wel degelijk haar charmes op Wim uit. De eerste keer dat ze met hem danste, hield ze het nog netjes. Na het luchtige gesprek dat ze voerden terwijl ze over de dansvloer schuifelden, had Wim zijn mening over Ellen grotendeels bijgesteld. Het leek dan toch een spontane vlotte meid te zijn met wie het aangenaam was om bevriend te zijn. Wim had daarom helemaal geen bezwaar toen ze hem een tijdje later opnieuw ten dans vroeg. Dit keer liep het echter heel anders. Al van bij de eerste danspas perste Ellen haar lichaam strak tegen het zijne aan en direct legde ze haar armen rond zijn nek. Het ging Wim allemaal wat snel. Toen het meisje even later met haar zware tieten op een niet mis te verstane manier, en op het ritme van de muziek, langs zijn borstkas begon te schuren, had dat op hem helemaal een remmend effect. Juist dat wulpse, naar vulgair neigende tieten geschuifel deed hem opnieuw teveel aan Evy denken.

Als hij zijn ogen sloot, dan waren het precies de borsten van zijn ex. Wim kreeg die gedachte niet meer uit zijn hoofd. Hoezeer hij ook probeerde om toch een beetje afstand te bewaren, Ellen loste de greep op haar prooi niet meer. Het leek hem een eeuwigheid te duren voor er een einde kwam aan de slow.

“Ik ga naar bed, zus,” zei Wim, zodra Ellen en hij terug bij zijn Hilke kwamen.

“Nu al? Het is niet eens elf uur.”

“So what? Ik ben moe,” zei hij kortaf. “Tot ziens, Ellen.”

Met grote passen begaf Wim zich naar de uitgang. Hij wilde vooral niet ...

... het risico lopen dat die vriendin van zijn zus hem nog een keer ten dans zou vragen. Nauwelijks was hij buiten op straat, toen hij hoorde hoe Hilke hem nariep. “Wim, wacht op mij.”

Wim wachtte niet. Vijftig meter verder had Hilke hem ingehaald en hijgend haakte ze haar hand achter zijn arm.

“Was dat nu echt nodig, broertje?”

“Wat nodig?”

“Om mijn vriendin zo voor schut te zetten? Zij ziet jou wel zitten hoor.”

“Nou, ik haar niet.”

“Ik dacht nochtans dat jij wel op haar avances zou zijn ingegaan. Ik had er mij al op ingesteld dat jij vannacht ergens met Ellen zou liggen wippen.”

Hilke wachtte op antwoord, maar dat kwam er niet.

“Wim?”

“Wat?”

“Geloof je mij, als ik zeg dat ik het niet erg had gevonden wanneer jij met haar was meegegaan? Ik had jou je pleziertje gegund hoor. Echt wel. Ik heb jouw geduld vandaag al veel te lang op de proef gesteld. Ik weet dat ik sinds vanochtend geen aangenaam gezelschap voor je was, en dus zou ik het je zondermeer vergeven hebben als jij vanavond…”

Wim liet haar niet uitspreken. Plots bleef hij staan, greep haar stevig bij de schouders en keek haar strak in de ogen.

“Lieve zus,” zei hij zacht, “in de eerste plaats is die vriendin van jou mijn type niet. Daarbij komt dat ik helemaal niet op zoek ben naar een pleziertje. Zelfs als jij eens een halve dag overhoop ligt met jezelf, hoef ik niet zonodig wat goedkoop genot. Jij bent mijn droomvrouw, Hilke. Ik hou van jou … en jij van mij. Dat is mij veel meer waard ...