Taboe - 12 - Sex Verhalen

Taboe - 12

... beide jonge vrouwen elkaar in de armen vielen en elkaar met een zoen begroetten. Direct waren ze in een geanimeerd gesprek verwikkeld. Wim stond er maar wat bedremmeld bij en nam het meisje dat Ellen Verbeek bleek te noemen, stiekem op.

Ze was ietsje kleiner dan zijn zus en ook wat molliger. Haar dijen spanden nogal in haar strak zittende jeans. Doch vooral haar grote borsten, die in een hagelwitte en te strak zittende bloes als het ware om aandacht schreeuwden, deden Wim aan Evy denken. Al was haar kapsel en eigenlijk haar hele figuur en houding anders, toch kon Wim niet anders dan het meisje met zijn ex lief vergelijken, alleen al door die weelderige boezem. Direct kreeg hij weer de genante beelden voor ogen, van toen hij Evy met een ander in bed had betrapt. Dat alleen was voldoende om hem het gevoel te bezorgen dat hij bij dit meisje beter niet teveel toenadering kon zoeken.

Uit hun gesprek kon Wim afleiden dat Ellen en Hilke studiemaatjes waren, in het zelfde studentenhuis woonden en heel vaak met elkaar optrokken. Ellen bleek hier ook met haar ouders op vakantie te zijn, maar voor haar was het al de laatste avond. Morgen vertrok ze alweer naar huis.

Zodra de meiden voldoende weetjes uitgewisseld hadden, richtte Ellen haar blik op Wim. Hij voelde zich onwennig onder de vorsende blik waarmee zij hem van top tot teen opnam. Het was net alsof hij ‘gekeurd’ werd. Om zichzelf een houding te geven vroeg hij wat de dames wilden drinken, waarop hij zich naar de bar ...

... begaf.

Het viel Hilke op hoe Ellen haar broer nakeek en dus was ze niet verbaasd dat haar studievriendin over hem begon zodra hij buiten gehoorafstand was.

“Wauw Hil,” zei ze, “ik wist niet dat die Ben Verhees zo’n leuke knul was. Een pracht van een lief heb jij zeg. Ik ben blij dat ik hem eens heb gezien.”

“Dat is Ben niet.”

“Oh…” Ellen boog naar Hilke toe en ging op samenzweerderige fluistertoon verder. “Nee maar, mijn beste vriendin plast naast het potje. Een vakantielief? Dat had ik nooit in jou gezien , Hil.”

“Foei, Ellen! Schaam je… Wim is mijn broer!”

“Wat?!” Een blik vol ongeloof was Hilke’s deel. “Je broer? Toen ik jullie daarnet zag dansen, zou ik nochtans gezworen hebben dat….”

“Dat wat, El? Als je A zegt moet je ook maar B zeggen.”

“Ja zeg, wie danst er nu op zo’n intieme manier met haar broer. Alhoewel…hij ziet er wel leuk uit natuurlijk. Is hij vrij?”

“Sinds kort weer wel, ja.”

“Cho, wat jammer dat ik morgen al naar huis moet, anders had ik wat graag mijn charmes op je broer uitgeprobeerd. Kijk, daar komt hij weer aan. Wat ziet hij er lief uit, Hil. Volgens mij is hij een uitstekende minnaar.”

Dat laatste had Hilke perfect kunnen bevestigen, maar ze hield wijselijk haar mond. Toch ontging het haar niet dat Ellen haar onderzoekend aankeek. Gelukkig was het redelijk duister in de dancing, zodat Ellen niet zag hoe ze lichtjes bloosde.

Een paar drankjes later leek Ellen het bezwaar vergeten te zijn dat het haar laatste avond in Spanje ...