De Kapster Van Mijn Moeder - Sex Verhalen

De Kapster Van Mijn Moeder

... zachte, warme kutje. Ik duizelde. Ze klemde haar benen dicht zodat ik mijn hand niet terug kon trekken, alsof ze me alsnog in zich wilde hebben en houden. Ze trok mijn hoofd een laatste maal naar het hare toe, kuste me opnieuw op de mond en zei:

‘Ga nu!’

Ze zei dat op zo’n manier dat ik wist dat dat het enige was wat ik kon doen. De avond eindigde definitief hier. Ze ontspande haar dijen en trok mijn hand langzaam onder haar rok weg, kuste mijn handpalm en staarde dan voor zich uit. Ik wist dat ik moest uitstappen. Het zijn de langste tweehonderd meter van mijn leven geweest. Ik bleef me maar omkeren. De auto bleef staan. Ik wilde terug, maar besefte dat dat nu niet kon. Later misschien. Ik weet niet hoe lang ik erover heb gedaan om thuis te komen. Pas toen zag ik dat Josée de wagen omdraaide en in de nacht wegreed. Ik had geluk dat er niemand thuis was. Ook mijn moeder was even weg. Niet dat ik iets zou hebben opgebiecht, maar mijn totale verwarring zou voor iedereen zichtbaar zijn geweest. Ik ben als een blok op mijn bed gevallen in een diepe bodemloze slaap. De daarop volgende weken waren een opeenvolging van verlangen en diep verdriet, zo diep als een puberhart toelaat. Internet bestond niet. De mobiele telefoon evenmin. Ik heb vaker gedacht dat alles anders was geweest als we in het geheim sms’jes naar elkaar hadden kunnen sturen. Maar wat doet een dergelijke fantasie er nog toe? Hoe kon ik haar bereiken? Ik heb haar een aantal keren gebeld bij haar thuis, maar ...

... telkens haar man opnam legde ik af. Op een avond had ik haar zelf aan de telefoon.

‘Josée,...’ zei ik en wist verder niets uit te brengen, ook al had ik dit gesprek honderden keren in mijn verbeelding gevoerd. Ik hoorde haar ademen en uiteindelijk diep zuchten. Toen legde ze de telefoon op. Ik heb geweend toen, hartverscheurend. Omdat ik wist dat het voorbij was. Niet omdat ze niets voelde, maar omdat ze veel voelde. Wat had ze kunnen doen? Wat hadden we samen kunnen doen? Je was wijzer dan mij, lieve, lieve, lieve Josée. Hoe hadden we samen kunnen optrekken? Wat hadden we samen kunnen doen? Ik had wel een lijstje kunnen maken toen: samen naar de film, samen gaan ijsschaatsen, samen naar McDonalds, samen gaan wandelen, samen op vakantie,... als het maar samen was. Hoe had zij mij kunnen contacteren? Mij komen ophalen voor de schoolpoort? Mijn god, ik heb daar van gedroomd en één keer dacht ik dat ze daar stond. Ik denk niet dat mijn hart ooit zo hard heeft geslagen als die enkele seconden. Maar het was slechts dezelfde wagen als de hare die ik tegenover de school zag staan. Ik heb Josée nog regelmatig gezien daarna, maar nooit meer alleen. Ze was steeds vriendelijk en deed alsof er nooit iets tussen ons was gebeurd. Dat kon ik begrijpen in het bijzijn van anderen. Maar ik heb haar nooit kunnen vragen wat het voor haar betekende en wat zij van die avond verwacht had. Waarom zij haar slipje had uitgedaan? Waarom ze ja en nee tegelijk zei? Me naar zich toetrok en me toch weg ...