Jesse - 2 - Sex Verhalen

Jesse - 2

... maar ik heb het ook aan niemand verder gevraagd.’

‘Misschien heeft een klant het wel achtergelaten.’ Oppert Marnix. Direct denk ik terug aan gisteren op werk. Ik hielp een oudere man wie met grote regelmaat wat komt kopen, gewoon een vaste klant. Alleen gisteren was hij handtastelijker dan normaal. Hij had zijn hand even op mijn schouder gelegd toen hij wat vroeg en daarna gleed zijn hand even over mijn rug. Ik vertel dit aan Marnix en zijn gezichtsuitdrukking spreekt boekdelen. ‘Gebeurd dat wel vaker?’

‘Wat precies?’

‘Nou, dat klanten aan je zitten.’

‘Nee, eigenlijk niet. ten minste, soms word je op je schouder getikt of krijg je een hand maar niet meer dan dat.’

‘Raar.’ Eindigt hij deze discussie.

Even eten we zwijgend onze appeltaart op maar dan plots vraagt Marnix. ‘Wat ben je?’

‘Hoe bedoel je?’

‘Ben je hetero of homo?’

‘Vanwaar deze plotselinge vraag?’ ontwijk ik licht geschrokken zijn vraag.

‘Nou gewoon, hoe je naar me keek toen ik die verf kwam kopen. En dan vraag je ook nog eens om mijn nummer…’

Ik ga achterover zitten, staar strak voor me uit en besluit eerlijk te zijn. ‘Wat ik ben weet ik dus niet. Al enige tijd twijfel ik en misschien klinkt het raar maar ik heb besloten om eh… Er open voor te staan.’ Zo, dat is eruit, ik durf nu alleen niet naar hem te kijken.

‘Ah, dus daarom vroeg je mijn nummer.’ Hoor ik Marnix naast me zeggen en tot overmaat van ramp voel ik me rood worden want ja, dat is dus precies de reden. Ik voel ...

... Marnix naar me kijken en ik voel hem gewoon glimlachen. Dan gaat hij ook achterover zitten en laat zijn arm net als ik tussen ons in rusten. Dan legt hij even zijn hand op mijn hand en verbaast kijk ik ernaar. ‘Ben jij?’ vraag ik hees.

Hij lacht hardop. ‘Ik heb net een relatie met een meisje gehad van zo’n twee jaar. Dat is uit en nu sta ik voor heel veel open. Maar of me dat nou direct homo maakt.’

Ik wil wat zeggen maar we worden onderbroken door de serveerster, hoewel onze handen uit het zicht van de serveerster zijn trekt hij zijn hand direct terug. We bestellen nog een cappuccino. Daarna blijft het even stil, het moment is gewoon weg. Dan haalt Marnix zijn mobiel tevoorschijn. ‘Ik zal is kijken of er een leuke film draait zo.’

Zo’n drie kwartier later lopen we nadat ik de kaartjes heb betaald en popcorn voor ons beide heb gekocht de filmzaal in. Ik volg Marnix de trappen van de bioscoopzaal in en staar naar zijn kont. Ik schud mijn hoofd, nee, ik heb de spreekwoordelijke bal afgegeven. Hij mag de volgende move maken als die er al komt… ‘Hierzo?’ vraagt Marnix plots en rukt me daarmee uit mijn gedachtes. Inmiddels zijn we bijna boven en ik knik. ‘prima.’ We lopen naar wat ongeveer het midden zal zijn en gaan zitten. Wederom bekijken we hoe andere mensen een plekje zoeken en geven natuurlijk de nodige commentaar. Hoewel er toch aardig wat mensen de zaal binnen komen gaat er niemand achter of naast ons zitten. Dan wordt het plots donker en beginnen de voorstukjes. ...