Jesse - 2 - Sex Verhalen

Jesse - 2

Wat een dag!, denk ik bij mezelf als ik thuis op de bank zit. Ik check opnieuw mijn telefoon. Geen bericht gehad van die jongen… Ach, ik heb het geprobeerd. Mijn hand reikt naar mijn kontzak van mijn broek en haal de envelop waar mijn naam op staat eruit. Deze envelop had ik een half uur voor sluitingstijd gevonden op een bureau op de meubelafdeling. Verbaasd en tegelijkertijd nieuwsgierig maakte ik hem open. “Elke keer als ik je hier zie smelt mijn hart. Groetjes D” staat er op de kaart die in de envelop zit. Nu haal ik opnieuw de kaart eruit en lees de tekst weer. Ik draai de kaart een paar keer om, zoekend naar meer tekst. Ik snap er echt niks van. Wie zou die envelop daar hebben neergelegd? Ik heb geen collega’s waarvan hun naam begint met een D. Probeert iemand een grap met mij uit te halen? Het lijkt een jongens of mannen handschrift maar dat is ook de enige aanwijzing. Plots piept mijn telefoon. Ik open WhatsApp. “Hey Jesse”

Ik open de profielfoto en zie dat het de jongen is. Ik glimlach en app terug “Hey ?”

“Marnix is mijn naam.”

“Hey Marnix, leuk dat je appt, had het niet meer verwacht.”

“Haha waarom niet?”

“Goede vraag. Weet eigenlijk niet. Heb jij een envelop met mijn naam achtergelaten bij de Karwei?”

“Envelop?, nee ik niet. Hoezo vraag je dat?”

Ik leg het hem uit en hij oppert wat ideeën maar samen komen we tot de conclusie dat ik een geheime aanbidder heb of dat het een rare grap is. We appen nog een tijdje door totdat ik ga eten. Na het ...

... eten samen met mijn moeder, aangezien mijn vader werken is, plof ik opnieuw op de bank. Zondagavond is één van de weinige vrije avonden dus die bewaar ik om tv te kijken. Ja ik ben nogal een gewoontedier. Hou niet van veranderingen. Marnix appt me opnieuw en uiteraard app ik terug. Langzamerhand kom ik meer van hem te weten. Hij is 18, studeert bedrijfseconomie en zit niet op een sport of zo. Hij heeft wel op handbal gezeten maar vond het steeds minder leuk. Tegenwoordig gaat hij wel regelmatig hardlopen maar that’s it. Naarmate we appen begin ik hem steeds leuker te vinden. Raar eigenlijk, hij maakt iets bij me los wat nog nooit iemand is gelukt, jongen of meisje. Ik vertel hem ook over mezelf en al snel vliegt de tijd voorbij. Als ik zie dat het bijna tien uur is geef ik aan dat ik naar mijn bed ga.

“Zullen we binnenkort wat gaan drinken ergens?” app ik na enige twijfel.

“Ja, is goed. Wanneer?” Mijn hart lijkt een vreugdesprongetje te maken als ik het lees maar besef gelijk dat ik morgen- en woensdagavond werk en dinsdag- en donderdagavond op de korfbal zit. “Vrijdag ben ik vrij” app ik maar.

“Op vrijdag heb ik alleen in de ochtend college.”

“Vrijdagmiddag dan?”

“Ja is goed, we houden in de loop van de week wel contact!”

“Leuk, gezellig. Ik spreek je snel.” Dan vergrendel ik mijn telefoon en zeg ik tegen mijn moeder dat ik naar bed ga.

Even later lig ik in bed, naakt onder de dekens. Het zwakke licht van de maan schijnt in mijn kamer. Marnix zijn glimlach ...