Jesse - 2 - Sex Verhalen

Jesse - 2

... is inmiddels 12.00 en om 14.00 komt Marnix me ophalen met de auto. Ik lees ons gesprek van gisteravond terug. “Hoe laat zal ik je ophalen?”

“Rond 14.00?”

“Prima, zie ik je morgen.”

“Wil je mijn adres niet?”

“Haha, ik had je al gegoogeld”

Hij had me al opgezocht op google… Waarom? Hij zal wel gewoon nieuwsgierig zijn geweest denk ik. Ik laat me achterover op mijn bed vallen. Ik ben er helemaal klaar voor. Strakke blauwe jeans, stoere gympen, een shirt en een leuke sweater. Ook de haartjes zitten al in model. Ik stap weer van bed en ga naar boven, even wat eten.

Sander, vroeg gisteren na de training of ik vanavond ook langskom bij hem thuis. Een paar van onze gezamenlijke vrienden komen een biertje drinken en dus nodigt hij mij ook uit. Hij was verbaasd dat ik het nog niet wist. Of ik andere plannen had? Ja, in de middag wel en ik heb echt geen idee of ik vanavond tijd heb maar ik kan moeilijk even Sander vertellen dat ik wat ga drinken met een jongen die ik net heb leren kennen. Eerst wil ik het voor mezelf op een rijtje hebben. Toen we gisterenavond samen naar huis gingen fietsten we een stukje gezamenlijk. Hij had gezegt dat hij het idee had dat ik iets voor hem verborgen hield. Hij kent me al zo lang dat ontkennen toch geen zin had dus ik had beloofd met hem te praten dit weekend. Hij leek tevreden met het antwoord.

13.45, een appje van Marnix. “Ik ben er over vijf minuten.”

Na een simpele “oké” terug kom ik van bed en loop naar mijn kledingkast. ...

... Uit mijn kast haal ik een stoer leren jack en trek deze aan. Ik ren naar de badkamer en check mijn haar. Na de laatste puntjes op de i te hebben gezet ga ik door mijn eigen slaapkamer naar buiten. Ik draai de deur op slot en loop gehaast richting de weg. De zwarte VW Golf van Marnix staat er al. Ik trek de portierdeur open en stap in. ‘Hey, je bent vroeg.’ Hij lacht naar me. ‘Laatste uurtje heb ik maar overgeslagen. Waar gaan we heen?’

…

Na een kwartiertje is de auto geparkeerd in een parkeergarage en lopen we door een winkelstraat richting een leuk tentje. ‘Ik weet waar we heerlijke koffie met appeltaart kunnen nuttigen.’ zeg ik hem opgelaten. Niet veel later zitten we naast elkaar buiten onder een terrasverwarmer naar de shoppende voorbijgangers te kijken en hebben we de grootste lol. Wanneer we beide een heerlijke cappuccino en appeltaart geserveerd krijgen vraagt de serveerster direct of we kunnen afrekenen. Uit gewoonte haal ik mijn pasje tevoorschijn en reken voor ons beide af. Marnix zegt niks en laat mij gewoon betalen.

‘Wat wil je straks gaan doen?’ vraagt hij me.

‘Hoe lang heb je?’ kets ik terug.

‘De hele dag.’

‘We kunnen een filmpje pakken, ergens eten en nog de kroeg in.’

Marnix begint te lachen. ‘Ik ben maar een arme student hoor.’

‘Ik heb jou uitgenodigd weet je nog? Dus ik betaal wel.’

‘Echt?’

‘Haha, ja, geen probleem.’

‘Ben je er al achter wie die envelop voor je had achtergelaten?’ vraagt Marnix dan. Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, ...