-
Bakkersjongen - 4
Datum: 3-3-2020, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... Ze was in ieder geval geen heks. Had ik kunnen weten. ,,Wat nu dan? Tessa mag het echt niet weten.’’ drong ze nog een keer aan, stil maar fel. En zo weerhield ze me er nog van om het op te biechten. - Ging het al mis op m’n werk toen ze alleen al kwam binnenlopen een kleine twee weken geleden, ging het nu wel helemaal mis. Ik sliep niet, en op het werk was het een zooitje. Thuis durfde ik Tessa amper aan te kijken en probeerde zo veel mogelijk van huis te zijn. Wat lastig was aangezien Timor mij met de beste bedoelingen meerdere keren naar huis had gestuurd. Tessa had wel door dat het mis was. Dat er iets mis was. Elke keer kwam ze zich zo lief zorgen maken en dacht ze totaal niet aan het feit dat het elke keer ongemakkelijk werd als Manon dan kwam binnen gelopen. Ze zag het gewoon niet. En Manon was ook zeker haarzelf niet meer. Vroeg naar bed, en uitgaan zat er al helemaal niet meer in. Ze gooide het op het feit dat ze Jack miste. Ik heb nog nooit zo’n hekel aan mezelf gehad. Dit kon niet doorgaan zo. - Ik fantaseerde volop over oplossingen die niet in de buurt kwamen van enige realiteit. Vroeg of laat, maar altijd, dwaalde mijn gedachten af naar het moment waarop het fout ging. Ik was helemaal vergeten hoe lekker het is om alleen al een blowjob te krijgen, laat staan hoe lekker seks zelf ook alweer was. Maar gek genoeg zag ik haar vaak voor me en maakte ze het elke keer weer met haar mond af. Manon had zo’n knap en lief en onschuldig gezichtje en was daarom ...
... gemaakt om op m’n… te zuigen. Ook hierin verschilde ze niet met Tessa. Zij was misschien nog wel net een tikje knapper. Maar helaas. Het feit dat ik het niet zag gebeuren met Tessa liet mij het idee in stand houden dat het wellicht nog een keer moest gebeuren met Manon. Vaak genoeg keek ik naar Manon, en fantaseerde ik levendig over haar waar de twee dan bij waren. Als ik dan plots oogcontact verkreeg met de een of de ander, schrok ik plots wakker en met een smoes zonderde ik me dan af en probeerde ik mijn gedachten te verplaatsen. Maar in zo’n kleine ruimte hoorde ik haar vrijwel altijd, en haar lieve stem was genoeg om haar in mijn gedachten nog een keer ‘’even’’ te laten zeggen, en dan was ik weer verloren. Meer dan een minuutje had het niet geduurd, maar het had me ontzettend van slag gemaakt. En nu ik wist dat het bij haar ook naar meer smaakte – letterlijk zelfs – ging het bij mij ook steeds meer die kant op. Misschien moest ik gewoon niets zeggen tegen Tessa, en stiekem doorgaan met Manon. Zoiets kwaadwillend was echter nog nooit in me opgekomen… - Op een avond niet veel later… Tessa had wat studiegenoten uitgenodigd om aan een projectje werken. Manon hoorde daar gek genoeg niet bij. Ze zat er wel even bij. Ik niet. Ik nam wel plek in de keuken. Ik luisterde mee. Ze hadden veel lol. Twee meiden en twee jongens. En dan zaten Tessa en Manon er nog bij. Manon hoorde ik gek genoeg niet. De andere vijf dus. Met mij erbij waren we dus met zeven in dit nu veel te kleine ...