-
Bakkersjongen - 4
Datum: 3-3-2020, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
4: Stoken - Ik moest het Tessa vertellen. Ik had de hele nacht nagedacht of ik dit nog kon redden en dan ook met name over hoe. Ik moest gewoon eerlijk zijn. Ik was zo stom geweest om vreemd te gaan en gewoon m’n mond houden was iets waarvan ik van te voren al wist dat ik dat niet kon. Ik heb niet voor niets de hele nacht wakker gelegen. Ik wist ook wel dat Tessa dit niet zou pikken. En dat ik haar misschien even kwijt zal zijn, misschien wel voor goed. Maar ik zou haar toch niet voor kunnen liegen. - En ergens in m’n achterhoofd hoopte ik nog wel dat dit een plannetje was van Tessa. Maar in het jaar dat ik haar heb leren kennen, heeft ze nooit zoiets verzonnen. Ze was zelfs preuts. Niets in haar zou ik herkennen als dit een opgezet plan was. Dat kon gewoon niet waar zijn. En als dat wel zo zou zijn, is het een reden voor mij om de relatie te heroverwegen. Dan zou ik haar toch niet zo goed kennen als ik wilde geloven. Nee, ik hield er rekening mee dat ik binnenkort weer alleen was. - Ik zat m’n zonden nog eens te overdenken aan de keukentafel voordat ik naar het werk moest. Het had vannacht weer gesneeuwd en het was kil in huis. Ik had niet verwacht Manon nu alweer onder ogen te komen. Alsof ze gewacht had tot ze me hoorde. ,,Ik kon niet slapen.’’ zei ze fluisterend en zonder me aan te kijken, kwam ze de keuken in gelopen en schoof ze aan. Ze rilde meteen van de kou. Niet gek aangezien ze niets meer droeg dan een kort broekje en een hemdje. ,,Het spijt me ...
... echt zo erg.’’ zei ze toen tot mijn verbazing. ,,Tessa mag dit echt niet weten.’’ drong ze er meteen op aan. Ik had nog geen woord gezegd en kauwde rustig door op m’n boterhammetje. Dit veranderde wel het een en ander. ,,Dit was niet mijn bedoeling. Je was gewoon zo lief voor me. En ik had gedronken…’’ kwam ze snel met excuusjes. Maar voor wat we hadden laten gebeuren, hadden we geen excuus kunnen verzinnen die acceptabel zou zijn. - ,,Ik was vergeten hoe fijn het kan zijn.’’ was het eerste wat ik wist uit te brengen. Dat wilde ik helemaal niet zeggen. Maar waar het hart vol van is… En nu ik Manon zo hoorde in haar spijt, was ik alweer vergeten hoe fout het was. Ze zag er ook zo mooi uit. Zelfs zo vroeg op de ochtend. Ze keek me even angstig aan. ,,Nee, ik bedoel…’’ wilde ik rustig uitleggen, maar kwam er niet aan toe. ,,Ik weet het’’ zei ze snel. ,,Het was ook fijn.’’ zei ze dan alsof het niet fijn mocht zijn geweest. ,,Ik dacht er al een tijdje aan.’’ gaf ze ook toe. Het deed me doen slikken. Het maakte me hard. Ik wilde haar weer. Zelfs nu, terwijl Tessa een paar meter verderop nog lag te slapen. Dat hoopte ik dan maar. Ik suste Manon dan ook snel. ,,Dit kan niet.’’ zei ik haar. ,,Dit mag niet meer gebeuren.’’ probeerde ik streng over te komen, maar ik kraakte overduidelijk. Ze keek me hopeloos aan. Voelde ze zich dan echt tot mij aangetrokken, en dus al langer? Het verklaarde wel het een en ander, maar dan nog had ik meer reden te geloven dat het niet zo was. ...