Mijn Beste Vriend - 11 - Sex Verhalen

Mijn Beste Vriend - 11

... rolstoel is weg.’ Hij lachte. ‘Zo ben je tenminste weer op gelijke hoogte, nou ja, bijna dan.’ Ik moest ook lachen, hij was een stukje langer dan ik. ‘Wat doe jij nou weer hier?’ ‘Even kijken hoe het met je gaat, mag het?’ Hij lachte weer.

Ik begon zenuwachtig te worden. Bob zou dit niet leuk vinden, hij was op school ook al zo geïrriteerd, al begreep ik niet goed waarom precies. Ik kon Leroy ook niet weg sturen, het was lief van hem om te komen maar waarom nou weer precies voordat Bob zou langskomen. 'Bob komt zo ook hoor.’ Ik hoopte dat hij daardoor van gedachten zou veranderen maar dat bleek niet het geval. ‘Ooh gezellig, met zijn drieën.’ Nou dat kon wel eens anders worden dacht ik.

We dronken wat en ik besloot expres in de huiskamer te blijven, bij mijn ouders. Zo zou Bob tenminste niks raars denken, hoopte ik. Leroy leek hem allemaal niet te deren. Hij praatte veel met mijn ouders en met mij. Iets voor 14:00 ging de bel weer. Ik stond op en hinkte op mijn krukken naar de voordeur. Ik trok hem open en nu was daar wel Bob. Hij kwam binnen en zoende me. Lang. Onze tongen verwikkelden zich in een paar minuten durende zoen. Ik voelde mijn piemel opzwellen. Ik leunde tegen de muur en trok hem tegen me aan. Ik voelde zijn harde en lachte eventjes. Nog een snelle kus terwijl we elkaar diep aankeken. ‘Je staat weer, een soort van dan.’ Hij zei het lief. Ik beaamde het. Hij wilde doorlopen maar ik pakte zijn pols. ‘Leroy is hier.’ Hij draaide zich om, keek een stuk minder ...

... vrolijk, was zichtbaar geïrriteerd. ‘Waarom? Wat doet hij hier?’ ‘Hij kwam langs, een half uurtje geleden… Ik kan hem moeilijk buiten laten staan.’ ‘Is die op je kamer?’ ‘Nee, ik weet dat je dat niet leuk zou vinden dus we hebben in de kamer gezeten met mijn ouders erbij.’ Het antwoord stelde hem iets geruster zag ik. ‘Waarom doe je zo moeilijk over hem?’ ‘Nou misschien wil ik gewoon tijd met mijn vriendje zonder dat hij iedere keer om ons heen hangt.’ Ik keek hem aan. ‘Dus ik ben je vriendje? Ik weet van niks.’ Ik trok hem iets dichter naar me toe. ‘Wat betekent dat?’ Ik fluisterde het in zijn oor. Hij trok me dicht tegen hem aan, ‘dat betekent dat ik je niet kwijt wil en je met niemand wil delen.’ Hij fluisterde het ook in mijn oor en hapte toen speels eventjes. Ik moest me inhouden om niet weer te gaan zoenen.

‘Doe nou maar aardig tegen Leroy, hij is gewoon een aardige jongen, meer niet.’ Ik had Bob niet verteld over zijn bericht op de kaart en ook niet dat Leroy er vorige week ook al was. Dat zou eropuit draaien dat hij boos zou worden, zo niet erg boos, en terecht. Eigenlijk had ik het meteen moeten zeggen maar ja, dan was hij toen boos geworden. Ik wist niet goed wat ik ermee moest. Hij liep naar de woonkamer en begroette mijn ouders terwijl ik erachteraan hinkte. Ook Leroy zei hij gedag. Dat viel mee, gelukkig maar. We praatten even en toen ging Leroy weg, gelukkig maar. Snel daarna gingen Bob en ik naar boven. Ik hinkte zo goed en kwaad als het ging achter hem aan, ...