De Gezusters Santegoed - 13 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 13

... hebben afgesproken, dat ik de kosten voor het huishouden zal bijdragen, totdat ze zelf gaat werken. Maar voor alles verder, dus haar kleren, haar zakgeld en zo, daar zal ze zelf voor moeten zorgen. Dus daar zal nu ook de brandstof bij horen.’

‘Dat is ook goed zo. Je moet niet alles voor haar betalen, ze kan best wel zelf wat doen.’

‘Dat was ik ook niet van plan! Ik kon haar dit wel geven, maar veel gekker moet ik het ook niet maken.’

Joris glimlacht. ‘Dat is ook de indruk, die ik van je heb. Je werkt goed voor je centen, maar echt gekke dingen doe je ook niet. En de hypotheek op je huis zal ook wel niet echt goedkoop zijn.’

‘Die is flink, maar niet zo hoog als je zou denken. Met de erfenis van mijn vader, en wat schenkingen van mijn moeder, kon ik dit alles betalen. Ik zou voor een gelijkwaardig huis in het dorp aan huur meer kwijt zijn. En dan zou ik de plaats en de loods niet eens hebben. Zoveel scheelt het toch!’

‘Netjes! En krijg je dan ook nog wat stallingsgeld van al die wagens, die hier allemaal gestald zijn?’

‘Ja, maar dat is net genoeg om de kosten te dekken. Het is niet, dat ik daaraan wil verdienen. Het moet me gewoon niets kosten, dan vind ik het genoeg. En daardoor krijg ik soms ook wat hulp, voor als ik eens wat nodig heb. En dat kost me dan meestal ook niets, als ze me helpen.’

Joris glimlacht. ‘En dus kon je op die manier die wagen voor Chantal klaarmaken.’

Ik knik. ‘Tja, en iedereen heeft net zo enthousiast meegeholpen, toen ze wisten ...

... voor wie ik dat aan het doen was.’

‘Het is echt een mooie wagen geworden, John. Daar mag je best trots op zijn. Maar ik meende dat Chantal laatst zei, dat je zelf ook aan het kijken was naar een andere wagen?’

Ik knik. ‘Ja, mijn oude Toyota begint nu toch best wel te slijten. Daar kan zelfs een nieuw interieur niets meer aan helpen. Er zit een tik in de motor, en ik heb eigenlijk niet veel zin om die nog te vervangen. Maar deze busjes zijn nog best gewild, en ik kan er nu nog een redelijke prijs voor krijgen.

En ik weet ook al, wat ik hierna ga kopen. Geen busje meer, maar wel weer een Japanner. Een soort off-road model, ik zag die laatst hier vlakbij staan. Lekker luxe uitgevoerd, alleen geen automaat. Maar zo’n ramp vind ik dat nu ook weer niet. Maar achterin is nog steeds genoeg ruimte om veel in te vervoeren.

Morgen ga ik een testrit maken. Misschien niet de allermooiste wagen, maar wel erg praktisch, krachtig en ook enorm betrouwbaar.’

‘Wat voor iets is het dan?’

‘Een Subaru, een zwarte. Er zit alles op en aan. Leren bekleding, airco, navigatie, noem het maar. Het zal geen heel zuinige wagen zijn, maar zoiets ben ik wel gewend. Maar het zijn op zich hier in Nederland niet heel gewilde wagens, dus de prijs is best redelijk. Maar je kan er wel een flinke aanhanger mee trekken, en dat is wel waarvoor ik die wagen wil gaan gebruiken.’

‘Hoezo dat?’

Ik lach. ‘Omdat Chantal de tuin wil gaan aanpakken. Ze wil een moestuin gaan maken, er moeten fruitbomen ...