De buurvrouw - deel 1 - Sex Verhalen

De buurvrouw - deel 1

... stoppen en hij haar zo even gadesloeg – hij mocht nu eenmaal graag naar haar kijken – vroeg hij ineens:

"Wat mankeert er aan jullie machine dan?"

"Weet ik niet." antwoordde Helga vriendelijk, "De trommel draait gewoon niet."

Dat probleem had Willem ook een keer gehad, maar dat was met het vervangen van een aandrijfriem opgelost.

"Ik kom straks wel even kijken; misschien is het maar een kleinigheid." beloofde hij.

"Als je dat zou willen doen, dan graag, Willem." accepteerde Helga dankbaar. "En ik hoop maar dat het een kleinigheid is, want mama zei nog dat een nieuwe nu even niet in de begroting past."

"Maak je niet druk, meid." stelde hij haar gerust, "Het is niet de eerste keer dat ik een wasmachine repareer, hoor."

Maar toen Willem de wasmachine uit elkaar had, bleek al gauw dat het probleem veel groter was dan hij had verwacht.

"Carla, het spijt me verschrikkelijk voor je, maar de motor is kapot."

"Dat komt me slecht uit, Willem." antwoordde zijn buurvrouw, "Want een nieuwe motor zal wel duur zijn."

"Die dingen zijn inderdaad niet goedkoop." knikte hij meelevend. "Hoe oud is deze machine?"

"Een jaar of tien."

"Dan kun je maar beter aan een nieuwe gaan denken. Want je kunt er wel een nieuwe motor in laten zetten, maar het blijft een oude machine, die zijn beste tijd gehad heeft. En volgende week kan er wel weer iets anders kapot gaan."

"Misschien mogen wij jouw machine een tijdje gebruiken?" opperde Carla bedrukt, "Want ik kan van ...

... mijn pensioentje nu echt geen nieuwe machine betalen."

Willem dacht even na, terwijl Helga een kop koffie voor hem neerzette en tegenover hem ging zitten, en zei toen bedachtzaam:

"Carla, ik zit me al een hele tijd suf te piekeren hoe ik jullie weer een beetje kan opvrolijken, want je hebt al zorgen genoeg. Ga straks de stad in, zoek een nieuwe machine uit en gooi de rekening maar bij mij in de bus."

De beide vrouwen keken hem met grote ogen aan. Die van Helga werden zelfs vochtig, maar Carla zei na een ogenblik vastbesloten:

"Geen denken aan, Willem. Ik vind het heel lief van je, maar dat kan ik niet aannemen."

"Ik begrijp wat je bedoelt, want zoiets lijkt mij ook niet prettig. En je kunt mijn machine gebruiken zo vaak en zo lang als je wilt, maar het lijkt me voor jullie gewoon gemakkelijker als je er zelf een hebt."

"Dat is waar, mam." beaamde Helga, die hem met een dankbare blik in haar mooie ogen aan-keek.

"Daar komt bij, dat ik me financieel geen zorgen hoef te maken." ging hij kalm verder. "Jij hebt een probleem; geef mij nu eens de kans dat op een simpele manier voor je op te lossen."

"Willem, we mogen je heel graag, en Karel vond het altijd leuk als je kwam. Maar ik weet niet of ik dit wel van je mag aannemen." weifelde Carla.

"Als ik het je aanbied, dan mag je dat rustig doen, Carla. Want als ik er bezwaar tegen had, dan zou ik dat echt niet doen."

Na een kwartiertje praten en koffie drinken besloot Carla om zijn aanbod toch maar aan te ...