Mini - 41 - Sex Verhalen

Mini - 41

... intact blijft?” Ik knikte en kon niet helpen dat ik een brede grijns op m’n gezicht had. Zes man sprongen op in een explosie van lawaai. “Met de groeten van Theo en de andere teamleiders!” kon ik nog net er bovenuit brullen. Henk kwam naar me toe. “Gefeliciteerd man!” En achter Henk kwam de rest ook, elkaar op de schouders kloppend.

We besloten de middag in opperbeste stemming. Om vier uur stuurde ik de club naar huis met de mededeling dat ze maandag kennis zouden maken met Fred en dinsdag met Miranda. “En waarschijnlijk ga ik jullie dan als lichtend voorbeeld misbruiken hoe wij hier werken…” Ik ruimde mijn bureau op en om half vijf meldde ik me bij Joline’s desk.

“Dag lieve dames van de receptie. Heb ik uw permissie om de boel de boel te laten en me te gaan douchen? Ik moet met mijn vriendinnetje op bezoek bij de baas.” Angelique gniffelde. “En als we die toestemming nu eens weigeren?” Ik keek haar aan. “Dan denk ik dat jij het nog moeilijker met Theo krijgt, dame… Hij heeft nog steeds een rekening met je vereffenen.”

Ze keek verontrust. “Meen je dat?” Ik knikte. “Ooit komt er een moment waarop hij je onderuit haalt. En dat moment is onverwacht, reken daar maar op.” “Kees Jonkman, zit dat arme kind niet zo te stangen!” Joline sprong op de bres en draaide zich naar Angelique. “Het ergste wat je kan overkomen is dat je drie zoenen krijgt. Misschien zes. Nou, er zijn lelijker kerels dan Theo. Er staat er eentje voor je. Wij gaan in ieder geval even douchen, daarna ...

... zijn we weg. Jij mag om zes uur de laatste ronde lopen en daarna afsluiten!”

We liepen naar de auto en pakten elk een weekendtas. Na het douchen liepen we de hal weer in. Angelique floot bewonderend. “Wát een mooie combinatie… Past perfect!” Joline lachte breeduit. “Ja, het is weer eens wat anders dan een zwarte rok en een vestje hé?” Angelique schudde ondeugend lachend haar hoofd. “Ik bedoelde eigenlijk de combinatie van jullie tweeën…”

Ik maakte een buiging. “Dank u mevrouw. Het overkomt mij niet vaak dat ik complimenten krijg van andere dames dan die blonde schoonheid hier naast mij.” Joline nam me bij de arm. “Voordat je naast je schoenen gaat lopen van verwaandheid neem ik je maar mee. Angelique: een goed weekend toegewenst; we zien elkaar maandag weer… De laatste week als receptionistes!” Angelique lachte. “We gaan er van genieten! Goed weekend!”

Eenmaal in de auto knuffelde Joline me even. “Dat compliment was terecht… Jij ziet er ook fantastisch uit, schat!” Ik had een lichtblauw kostuum aan en voor de gelegenheid de Veteranenspeld er op geprikt. We reden de binnenstad in en gingen eten. Het was vrij druk, maar gelukkig had ik binnen een plaatsje gereserveerd. Tijdens het nuttigen van de pasta schoot me nog iets te binnen. “Joline, heb jij nog contact gehad met de politie in Utrecht?”

Ze knikte. Volgende week krijgen we bezoek van een rechercheur. Datum en tijdstip volgen nog.” Ik dacht even na. “Oké… Eén ding moet je buiten dat gesprek houden: jouw verhuizing ...