Mini - 41 - Sex Verhalen

Mini - 41

... en onze confrontatie op de parkeerplaats in Ter Aar. Als bekend wordt dat wij dat waren, lopen zowel Fred als Ton en zijn mannen het risico op straf. Dát moeten we zien te voorkomen.” Ze knikte nadenkend. “Hmmm… Dan moet ik de nadruk leggen op die paar weken dat ik bij hem heb gewoond. Daarna: punt. Nooit meer gezien. En dat klopt.”

Ik knikte. “En tijdens je verhuizing ook niet.” Na het eten liepen we nog even langs de Merwede; we hadden nog een uur de tijd. In een opperbeste stemming reden we rond half acht richting Arkel.

Ik had Theo’s adres van te voren opgezocht op Google Earth; hij woonde in een gerestaureerde boerderij aan de Linge. Een steile afrit van de dijk af en we stonden op hun erf.

Toen we uitstapten kwam Theo naar buiten. Zonder schortje overigens. “Welkom! Kom binnen, want het begint ’s avonds toch frisjes te worden.” Eenmaal binnen maakten we kennis met Theo’s vrouw Gertie. Net als Joline ook blond, maar kort gekapt, iets kleiner, met een lachend gezicht en hele opmerkzame ogen.

Bij het handenschudden zei ze: “Dus jij bent die Opperpiraat? Ik mis je ooglapje, je houten been en de papagaai op je schouder.” “Zo’n beest op je schouder is uiterst irritant. Zit aan je oor te knabbelen en op je schouder te poepen. Ik heb haar ingeruild voor deze dame hier.”Ik wees op Joline.

“Zit en poept niet op m’n schouder, maar kwebbelt minstens net zo veel.” Theo en Gertie schoten in de lach en Joline keek me verwijtend aan “En dank je wel voor deze ...

... introductie, Kees Jonkman…” Ze gaf Gertie een hand. “Hoi, ik ben Joline.”

Theo bekeek haar even bewonderend. “Zóóó dame. Als je dit aan had gehad toen ik gisteren mijn praatje hield, had ik je niet durven zoenen!” We lachten even. “Dus je hebt het Gertie verteld?” vroeg ik. “Natuurlijk”, antwoordde die, “ik lag ik een deuk toen hij met het verhaal thuiskwam van een gymnastiekende receptioniste en het vervolg daarop… Maar ga zitten, mensen. Willen jullie koffie?”

Even later zaten we gezellig te kletsen over technische zaken tot Theo opstond. “Ik ga even wat hout halen om de open haard aan te slingeren. Loop je even mee, Kees? Dan kunnen de dames gaan kleppen over….” “Personeelszaken, inkoop, PR en ICT!” vulde Joline gevat aan.

Gertie schoot in de lach. “Goed zo! Die heb je te pakken, Theo!” Hij keek me aan en ik moest grinniken. “Iemand zei een paar weken geleden tegen mij: ‘Die is niet achterlijk.’ Hij had gelijk.”

De avond verliep gezellig en het gesprek ging niet alleen over DT. Gertie en Theo bleken een zeer brede belangstelling te hebben en diverse onderwerpen passeerden de revue.

Om een uur of elf keek Joline op haar horloge. “Zeg meneertje, wat dacht u ervan? Wij moeten nog drie kwartier rijden richting Veldhoven. Zullen wij eens opstappen?” Gertie zei: “Jullie hoeven nog niet weg, hoor… Wij gaan in het weekend meestal niet vóór twee uur slapen.”

Ik schudde mijn hoofd. “Het was bere-gezellig, maar ik denk dat jullie maar eens een keertje richting Veldhoven moeten ...