De Gezusters Santegoed - 6 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 6

... worden. Maar ik heb het al eens eerder in korte tijd klaargemaakt, en daar komt mijn stoomoven goed bij van pas. Ik ben al meteen druk bezig, en het is een wonder, dat Chantal helemaal niet wakker wordt van al dat lawaai.

Ze wordt zelfs niet wakker, als ik de tafel netjes dek, en door de hele kamer kaarsen zet. Ik wist zelf niet eens, dat ik zoveel kaarsen in huis had, maar schijnbaar heb ik ooit eens een paar dozen met kaarsen gekocht. Die komen nu goed van pas. En ik heb zelfs nog even tijd om een veldboeketje te plukken uit het weiland, dat langs mijn huis ligt.

En als die tijd ligt Chantal als een schone slaapster op de bank. Als ik zie, dat het eten bijna klaar is, wordt het toch tijd, dat ik Chantal wakker ga maken. Ik ga op de bank zitten. Ik wil me bukken om haar wakker te kussen, maar ze draait zich instinctief naar me toe, als ze mijn warmte voelt. Ik lach en geef haar een tedere zoen op haar lippen.

Het duurt even, maar dan wordt ze toch echt wakker. Ze wordt wakker met een licht kreuntje, en kijkt me verbaasd met haar prachtige ogen aan. Dan kijkt ze verbaasd, en wat slaapdronken om zich heen, om tientallen kaarsen om zich heen te zien branden. Ze is duidelijk verbaasd, en dan ziet ze de klok. Het is inmiddels al half negen.

Dan schiet ze opeens rechtop en zegt hardop: ‘O, God! Is het al zo laat?’

Ik glimlach. ‘Je sliep zo lekker, ik wilde je niet wakker maken.’

Ze glimlacht lieflijk terug. Om dan weer geschrokken te kijken.

‘En je moeder ...

... dan? We zouden toch gaan uit eten?’

‘Is allemaal al geregeld. Maak je daarover maar geen zorgen. Heb je een beetje honger? Ik heb het eten klaar.’

Nu begint ze opeens te voelen, dat ze eigenlijk best wel honger heeft en dat laat meteen een luid geknor uit haar maag horen. We moeten allebei lachen.

‘Dat is ook wel een antwoord! Kom maar snel, anders krijg ik straks op mijn lazer van je moeder, dat ik je heb laten verhongeren!’

Chantal glimlacht. Dan kijkt ze nog eens om haar heen.

‘Heb jij overal kaarsjes neergezet? Dat vind ik wel leuk!’

‘En de tafel opgedekt, en eten gekookt.’

‘Wat? En daar heb ik helemaal niets van meegekregen?’

‘Goede Limburgse lucht doet goed slapen!’

Ze lacht. ‘Ik merk het. Ik moet wel flink vermoeid zijn geweest. Ik kan me nog net herinneren, dat we op de bank gingen zitten, en verder weet ik niets meer.’

Ze staat op en omhelst me. ‘Waarom ben je ook zo lief, John? Ik heb net van je gedroomd. Of eigenlijk van ons twee.’

‘O? En waarover ging het dan?’

‘Dat we hier woonden, en dat ik me heel erg gelukkig voelde. En Melissa was er ook, samen met Daan. En ik was zwanger, net als Melissa.’

Ik glimlach. ‘Je hebt zeker gedroomd over de voorspelling van Mia.’

Ze glimlacht. ‘Misschien, en ik zou er echt niets op tegen hebben, dat het zou uitkomen, John. Ik voel me hier thuis, terwijl ik normaal best wel wat moeite heb om ergens te wennen. Toen ik in Zwolle woonde, heeft het enkele maanden geduurd, voordat ik een beetje kon ...