Tre Systrar (Drie... - 60 - Sex Verhalen

Tre Systrar (Drie... - 60

Een paar weken later is het al zo ver, dat Wil en Tinie op bezoek komen. De gezusters hebben hun slaapkamer voor hun klaar gemaakt, maar niet alleen voor hun. Ook Tom Hemels en zijn vrouw, de man, waar Roald samen mee de wedstrijd heeft gelopen. Hij heeft contact met hem gehouden en hij rijdt en zijn vrouw nu met Wil en Tinie mee naar Zweden voor een korte vakantie. De verkoop van de zaak van Wil en Tinie loopt en er is warempel zelfs al een gegadigde. Het ziet er dus goed uit voor Wil en Tinie. Wil en Tinie zijn zelfs al gestart met een cursus Zweeds, op advies van Roald, zodat ze zich een beetje kunnen redden, als ze in Zweden zijn.

Maar Roald heeft ook niet stil gezeten. Hij is naarstig op zoek gegaan naar een geschikt pand voor de nieuwe winkel van Wil en Tinie. En hij heeft een aantal panden op het oog. En die wil hij samen met hun gaan bekijken. Maar ook heeft Roald bij de plaatselijke atletiek- en wielervereniging gevraagd wat ze ervan zouden vinden als er zo’n winkel in Lidköping zou komen. En daar is behoorlijk positief op gerekend. Er is Roald zelfs al hulp aangeboden met het opzetten van een webwinkel, een van de leden van de atletiekvereniging heeft een ICT-bedrijf, die zich daarmee bezighoudt. Roald heeft alles netjes op papier gezet voor Wil en Tinie, zodat die alle gegevens kunnen bestuderen.

Het is rond drie uur, als Roald van zijn werk naar huis heen rijdt. Hij weet precies hoe laat Wil en Tinie van de boot afkomen en ook hoelang ze dan moeten ...

... rijden. Hij belt Tinie op, om te vragen waar ze zijn. Ze blijken al vlak in de buurt van Lidköping te zijn, en Roald besluit ze dan op te wachten, zodat ze gemakkelijk de weg naar zijn huis kunnen vinden. Hij moet ongeveer een kwartiertje wachten, en parkeert zijn auto langs de weg.

Hij stapt uit en loopt langs de weg, waar hij een man in de tuin ziet werken. Hij groet de man, die hem terug groet.

‘Mooi huis heeft u en de tuin mag er ook wel zijn.’

‘Dank u, maar het is niet mijn huis, maar van mijn oma. Ik doe alleen de tuin voor haar, dat kan ze zelf niet meer. Eigenlijk zou ze naar het bejaardentehuis moeten, maar ze wil niet weg.’

Roald lacht. ‘Ja, dat ken ik ergens van. Dat had mijn overgrootmoeder ook, toen ik daar bij haar in kwam wonen.’

‘U bent niet van hier?’

‘Nee, maar ik woon hier nu al een aantal jaren. Ik kom eigenlijk van Nederland.’

‘Ah, ik hoor dat u een licht accent heeft, maar u spreekt al vrij goed Zweeds. Waar woont u?’

‘Ik woon in Spiken, in dat grote huis aan het meer. U weet wel, het huis van Isabel Drosben.’

‘Ah, dat ken ik. Woont u daar? Was zij uw overgrootmoeder?’

‘Ja, maar op het moment dat ik daar kwam te wonen, wist ik dat niet. Het is een beetje vreemd verhaal, maar uiteindelijk bleek ze mijn overgrootmoeder te zijn, toen ze haar kind bij geboorte verloor door omstandigheden. Die bleek helemaal niet dood te zijn, zoals haar verteld was, maar naar het buitenland gebracht, waar ze geadopteerd werd door een Nederlands ...