Mini - 121 - Sex Verhalen

Mini - 121

... jullie groepsruimte en de koffiehoek veel te snel.” Ik gromde. “Hij mag eerst een week met Miranda zien te overleven. Die geneest hem wel van z’n koffie-verslaving, denk ik.” Joline grinnikte. “Dan moet ze van goeden huize komen… Of er tegen kunnen dat er een soort donderwolk deel uitmaakt van haar team.” “Hé, Miranda heeft twee jaar met mij samengewerkt, hoor. Die is wel wat gewend!” Een brommetje klonk. “Ja, zo ziet ze er wel uit… Maar: ben jij klaar met eten? Dan de spullen opruimen en aan ’t werk! Sinterklaas heeft hulp nodig!”

Even later zat ik op de bank met de computer op schoot. Eerst beide ouderparen, zussen en zwagers op de hoogte stellen van de komst van André. Tony appte meteen terug: “Leuk! Kunnen we hem eens uithoren over onze aanstaande schoonzoon!” En Ma was haar zakelijke zelf. “Geen probleem, Kees. Hij kan op de zolderkamer slapen. Die maak ik wel in orde. Alleen voor het douchen en zo moet ik dan wat regelen. Komt goed. Lief van je.”

En toen…een rebus maken voor Rob… Dat bleek nog niet zo simpel te zijn. Natuurlijk kon ik me er vanaf maken met een simpel dingetje met plaatjes – 1 letter en zo, maar dat vond ik te makkelijk. Ik koos ervoor om een kruiswoordpuzzel te maken met allerlei kook-termen. De verhalen gehoord hebbend was hij absoluut geen ster in de keuken. Uiteindelijk had ik een redelijke kruiswoordpuzzel in elkaar geflanst. Eentje die hij niet binnen twee minuten opgelost zou hebben. Ik maakte er nog een klein gedichtje bij, zodat de ...

... bedoeling duidelijk werd: als de stekker van het cadeau in het stopcontact ging, startte de tijd. En binnen 2 minuten oplossen, anders gebeurt er iets engs.

Bleef over: een mooi cadeau voor Tony… Hé, wacht eens: champagneglazen! Even zoeken op Internet: jawel: twee ingegraveerde champagneglazen. Mooie kristallen glazen uit Leerdam, met mooie sierletters er in. “In drie dagen geleverd.” Mooi. De bestelling ging meteen de deur uit, de betaling ook. Moest ik alleen mijn gedicht nog even aanpassen… Het couplet over het stukgooien van de glazen plaatste ik als laatste, met een kleine hint er in. Afdrukken van alles moest even wachten; Joline zat in de studeerkamer en daar stond de printer. Met een tevreden gevoel sloot ik de laptop af. Ik keek op de klok. Het was bijna half twaalf. Tijd genoeg voordat we richting Berg en Dal moesten vertrekken. Wacht even… Als ik André nu eens zou bellen… Met de kinderen thuis zou die al lang uit bed zijn.

Ik pakte mijn telefoon. “André Krips, goedemorgen.” “Hé ouwe piraat, goeiemorgen. Hoe is ‘ie?” Het was even stil. “Verrek, Kees, ben jij het? Is DT afgefikt, dat jij op zondag belt?” Ik moest lachen. “Nee hoor. Ik bel voor iets heel anders.” Op de achtergrond hoorde ik gestommel en een bonk. “Eén moment Kees… Jongens, even rustig. Papa is aan het telefoneren. Als jullie elkaar de hersens in willen slaan, doe dat even op een ander moment, ja? … Zo, daar ben ik weer. Even wat kinderen in het gareel houden. Er zijn hier wat vriendjes over de vloer ...