Haywood, Meisjeskostschool ... - 7 - Sex Verhalen

Haywood, Meisjeskostschool ... - 7

... een diepe rug die de binnenzijden van haar ook gehoekte schouderbladen onbedekt liet. De voorzijde blouste, liet haar borsten vrij en liet ze daarmee volledig aan de verbeelding over. De strakke dunne stof tot op de enkel toonde een paar uitzonderlijk lange, slanke benen onder even strakke billen: hiervoor was juist weer weinig verbeelding nodig. Dat de normaalgesproken niet zo liberale Van Patten de kleding gedoogde, verbaasde mij, wat echter onverlet liet dat ik me plots fysiek heftig tot dit meisje aangetrokken voelde.

Diane droeg haar blauwe jurk weer, die met de strikken. Ze ontweek mijn blik: ongelofelijk was het dat het pas gisteravond, nog geen vierentwintig uur terug was dat ik dit meisje vree bij het kampvuur. Ook Anna, in het wit met de rode stiksels, hield zich afzijdig van me en veinsde opperste concentratie voor de viool. En voor het eerst in een week ontwaarde ik Lizzy weer, in donkergroen riblfuweel, lachende met haar vriendinnen. Nu ik mijn aandacht naar haar jaargenoten had verschoven, realiseerde ik me, had ik me al dagen niet of nauwelijks meer met mijn duisterdere, sadistische neigingen bezig gehouden, maar in mijn mild beschonken roes schoot weer een kort beeld door mijn geest van enkele tikken met de vlakke hand op haar naakte achterwerk; een beeld zo prikkelend dat ik mij herpakken moest.

Vrij snel na ons betreden van de zaal begon de muziek. Wederom was de samenstelling Duits getint: Schubert en Strauss, speelbare en toegankelijke sonates, ...

... gevolgd door een stuk Bach door Claire op het klavier. Na een hartelijk applaus openden ze wederom met Schubert, de jongste van de twee ditmaal : een kalme wals. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om de voor het feest uitgedoste Iphis ten dans te vragen. Daarbij was ik Stutton, stomdronken en luidruchtig inmiddels, voor, tot zijn woede. Van Diane, op de hobo, zag ik ook iets van een jaloerse -of was het bezorgde -blik mijn kan op. Iphis danste achteloos en foutloos, ik leidde, maar technisch was ze mij de baas. Ik had mijn ene hand op haar heup, met de andere hield ik haar lange vingers in de lucht. Ze was het soort vrouw dat het heel goed door had dat haar lichaam, waar mijn hand op rustte en waar ik nu en dan tegenaan wiegde, opwindend op me overkwam; het soort vrouw dat vereerd was dat ik me tot haar aangetrokken voelde. Maar desondanks liet ze tegenover me niet het vuur in haar ogen zien dat ik soms bij haar op kon vangen als ze zich in het gezelschap van de andere studentes wel durfde te laten gaan. Haar onbewogen blik verveelde me eigenlijk en ik wist nu weer waarom ik dit toch ontzettend aanlokkelijke schepsel tot nu toe links had laten liggen. Ik besloot haar voor een later moment te bewaren en bedankte haar al na één ronde voor de dans.

Toen de gezamenlijke optredens ten einde leken te lopen en enkele studentes zich opmaakten voor solo-optredens en korte, meer lichtvoetige toegiften, begaf ik mij naar de andere kant van de ruimte, waar Kimmel zich ophield. Ze leunde ...