Awakenings 10 - Sex Verhalen

Awakenings 10

... Sven’.

We kleedden ons zwijgend aan en ik voelde me goed.

Ja echt!

Ik zette de oven aan, terwijl Pieter zijn moeder belde om te vertellen waar hij was.

Het eten ging de oven in, ik schonk voor ons beiden een glas cola in en keek Pieter aan.

Hij begon.

‘Ik…eh….nou, je zult je wel afvragen wat ik…dáár…… vanmiddag aan het doen was’. Hij wees vaag naar achteren.

Ik legde mijn wijsvinger op zijn lippen..

‘Niet belangrijk, Pieter, ik weet zeker dat…’

Hij onderbrak me.

‘Wél belangrijk! Zie je, Sven, het raakt de kern, mijn kern.’ Hij schraapte zijn keel. ‘Zie je, ik kom uit een één ouder gezin, en we zijn met z’n zevenen’.

Dat wist ik wel ongeveer. Hij had een behoorlijk aantal zussen en broers, en zijn vader was een aantal jaren geleden bij een ongeluk om het leven gekomen.

‘Ik heb 3 broers en 2 zussen, en met ons zevenen wonen we in een klein 4 kamer appartement-je. Begrijp me goed, Sven, we hebben het goed samen! Ik prijs me gelukkig deel uit te maken van zo’n leuk gezin, maar….’

Hij aarzelde.

‘Maar?’.

‘Maar, als je met 3 broers op één kamer moet slapen heb je niet veel privacy! Dat hoeft geen probleem te zijn, zie je, maar soms…..’ Hij glimlachte voor zich uit, ‘soms heb je natuurlijk wel die behoefte aan afzondering, ik in ieder geval. Ruim een jaar geleden kom ik er dus achter dat ik meer voor jongens voel dan voor meisjes, en dat is op zicht al moeilijk genoeg!’

Ik schrok op.

En als je – los daarvan – ook nog eens ...

... stelselmatig getreiterd wordt door een stelletje klojo’s..’

Ik legde mijn hand op zijn arm.

‘Het spijt me ontzettend, lieve Pieter, geloof me..’

‘O, ik geloof je en’ hij lachte me toe, ‘vandaag heb je alles ruimschoots goedgemaakt!’.

Ik kneep in z’n hand. Hij vertelde verder.

‘Ik zocht dus de eenzaamheid. En… ik vond de “Nadenk Plaats”.

‘De Denk Plek’ fluisterde ik.

‘Je weet wat ik bedoel, Sven. Dáár kom ik tot rust, daar kan ik tot mezelf komen, en daar kan ik…..nou ja, daar kan ik gedeeltelijk…. Aan m’n gevoelens toegeven. Het is een eenzame plek, maar wel een veilige plek voor me. En daar heb je me betrapt……’

Stilte.

‘Lieve Sven, ik had in de verste verte geen vermoeden dat dingen….eh, dat er iets zou gaan, zou kúnnen gebeuren, zoals vanmiddag. Ik ben er gelukkig door geworden..’

‘Gelukkig?’

‘JA!! Gelukkig, want nu weet ik positief dat ik in dit godvergeten gat niet de enige ben. Ik voel me nu minder eenzaam en alleen. Voor mij is dit een Dag met een Gouden Randje…..’

Ik kuchte, niet zeker wat te zeggen.

Pieter keek me aan.

‘Dit was een heerlijke en mooie middag, lieverd, maar zoals aan alles komt ook hieraan een einde…’.

Ik keek Pieter verbaasd aan.

‘Jouw hart is bij iemand anders….’

Tranen in mijn ogen.

‘Maar hoe..?’

‘Ik heb het voortdurend in je ogen gezien, lieve Sven. Je heb veel verdriet, je heb pijn, je bent gekwetst, je voelt je gekwetst, en nu….. ben je misschien voor even net zo eenzaam als ik me lange tijd gevoeld ...