De getuigenis van een de-evangelisatie 1 - Sex Verhalen

De getuigenis van een de-evangelisatie 1

... gereedschapskist. "Het ga u goed Tante. Ik hoop dat u schoonzoon dit klusje verder kan klaren." "Ùh wacht effè John. Waar komt dat bloed vanda…" "Laat maar Tante. Zo snel als u bent met uw conclusies, zo snel ben ik ook vertrokken."

Nadat ik me heb gedoucht zit ik thuis op de bank. Ondanks dat ik sinds het ontbijt niet meer heb gegeten, heb ik geen trek. Ik overdenk hetgeen vanmiddag is gebeurt. Waar kwam Irma opeens vandaan? Ze was hooguit een half uur weg geweest. En meer nog… Waarom was ik meteen weggelopen. Ik ken mezelf niet meer terug, ik ga conflicten meestal niet uit de weg. Natuurlijk ze had me vals beschuldigd, maar dan nog. .. Ondanks dat het nog vroeg is gun ik mij een glas wijn. 'Ben eerlijk John. Was haar bewering wel zover bezijden de waarheid.' Al vanaf de hernieuwde kennismaking was zij elke nacht in mijn gedachten en die gedachten waren allesbehalve zedelijk. Was het misschien daarom dat ik mij wel degelijk betrapt had gevoeld? De tweede fles is bijna leeg als ik, voor mijn doen vroeg, naar bed ga. Ondanks de wijn duurt het een hele tijd voordat ik in een onrustige slaap val.

Ding … Dong... Ik moet van ver komen. 'Was dat de deurbel of heb ik gedroomd?'

Ding … Dong. 'Verdomme, het is zondagmorgen. Wie kan dat zijn?' Ik spring uit bed, grijp mijn badjas en loop de trap af. 'Als dat van die vermaledijde Jehova's zijn, dan lust ik ze rauw.'

Ik haal de grendels van mijn voordeur en ruk hem los.

"Sorry John. Heb ik je gewekt?" "Tante Irma?" ...

... "Tante? Ik begrijp 't al jongen, je bent nog steeds boos op me." Ik ben overdonderd. "Èh ja… Een beetje wel." "Mag ik desondanks binnenkomen?" "Èh … O ja, natuurlijk." Ik stap opzij om haar binnen te laten. Hetgeen ik zie en ruik als ik haar uit haar jas help is alles behalve goed voor mijn gemoedsrust. Haar parfum is ronduit erotiserend en daar doen haar licht doorschijnende bloes, haar strakke kokerrok en haar hoog gehakte voeten nog een flinke schep bovenop.

"Kan ik u koffie aanbieden, tante?" "Laat die tante toch jongen." Ik schud mijn hoofd. "Misschien straks." Ondanks dat ik haar gevraagd heb in de woonkamer plaats te nemen volgt ze mij naar de keuken. Ze kijkt bewonderend om zich heen. Heb ik het goed begrepen van je moeder John. Was dit een slooppand toen jij het kocht?" "Terwijl ik twee koppen onder mijn Delonghi zet, knik ik. "Ja , we hebben zelfs nog een afbraaksubsidie van de gemeente gekregen. De eerste jaren hebben wij letterlijk in een bouwput gewoond." "Het is een paleisje jongen. Zou je me na de koffie een rondleiding willen geven. " Ze gaat aan de keukentafel zitten. "Ik geloof dat ik je excuses verschuldigd ben Jongen." Zegt u dat omdat u bang bent dat anders uw tegelwerk niet afkomt of…" Met dat ik het heb uitgesproken kan ik mezelf wel voor m'n kop slaan. Op het moment dat ik een traantje over haar wang zie lopen, smelt ik. Ik kniel ik voor haar neer en neem haar troostend in mijn armen. "Sorry Irma. Dit heb je niet verdiend." Ze duwt me van zich af en kijkt ...