Awakenings 15 - Sex Verhalen

Awakenings 15

... Alsjeblieft?’ Ik was natuurlijk nog steeds radeloos van verdriet en van de zorgen, en de tranen vloeiden rijkelijk. De broe-der keek me vriendelijk aan, zijn ogen vol mededogen. ‘Het spijt me erg, Sven, maar dat kan niet, het spijt me geweldig. Alleen de directe familie.’ ‘Alsjeblieft’, smeekte ik, ‘alsjeblieft….. hij is mijn alles, mijn grote liefde, als hij zou komen te overlijden….als ik er niet bij ben……’ Mijn stem brak, ik snikte het uit. De broeder keek me diepbewogen aan. ‘Weet je wat, jongen? Ze kunnen wat mij betreft de regels in m’n reet duwen! Stap in!’

Ik vloog de auto in, trok de deur dicht, we waren op weg. Als Daniel niet voor Pampus achterin gele-gen had zou ik het allemaal best leuk en spannend gevonden hebben. Nu was ik alleen maar doodonge-rust.

De broeder achter het stuur keek me aan.

‘Jij moet wel veel van je vriend houden…..’

‘Daniel is mijn grote liefde, mijn alles!’ zei ik vurig, en het kon me geen zier interesseren wat ze verder over me dachten…… ‘Ik zou echt m’n leven willen geven voor hem’, ik meende ieder woord……

‘Ik ben blij voor jou, ik ben blij voor jullie, Sven, en wees er zeker van dat ze hier er ALLES aan zullen doen om jouw vriend er doorheen te slepen, geloof dat maar!’ Ik keek de broeder dankbaar aan, en voelde me enigszins getroost.

We raceten naar de ingang van de EHBO, en met een meesterlijke manoeuvre parkeerde de broeder de wagen pal voor de ingang. ‘Wat gaat er nu gebeuren?’, vroeg ik, ‘Jouw vriend wordt grondig ...

... onderzocht door een van de artsen hier, en ter plekke zal besloten worden hoe verder te handelen.’ Ik knikte en liep achter de brancard met Daniel erop de EHBO binnen

Hoofdstuk 51

(Sven, vrijdag namiddag, in het ziekenhuis)

Daniel werd op een bed gelegd, en een verpleegster sloot snel de gordijnen. Een arts was gewaar-schuwd en zou er zo aankomen. Ik wendde me tot die aardige broeder, van wie ik intussen wist dat hij Jack heet. ‘En nu, Jack?’

‘De arts is in aankomst, Daniel krijgt zijn eerste onderzoek, en dan moeten we maar afwachten….’ Hij klopte me op de schouders. ‘Hey Sven, kop op!! Alles komt goed! Vertrouw op de deskundigheid van de mensen hier, en vertrouw op Hem hierboven….. Vertrouw op jullie verbondenheid….’ Ik knikte. ‘En zijn moeder, Eveline?’ ‘Is inmiddels door mijn collega opgepiept. Ze zal er zo meteen zijn.’

Hij gaf me een knipoog. ‘Hey, knul, ik moet helaas weer verder, dienst en zo. Ik wil nog één ding kwijt: ik heb geweldig veel bewondering en respect voor je! Je maakt van je hart geen moordkuil, en je durft voor je gevoelens uit te komen, chapeau! Jouw Daniel verdient een kanjer als jij, zeker weten! O ja, ik weet waar ik over praat hoor, want mijn collega die zojuist tijdens de rit achterin heeft gezeten is toe-vallig MIJN grote liefde, maar vertel het niet verder….’ Hij gaf me een ferme handdruk en zei nog: ‘Mijn naam is Jack de Pijper, geloof het of niet……. En als je met mij, of met ons eens wilt praten, je bent altijd van harte welkom, ...