1. De Nieuwe uitdaging (1-8)


    Datum: 19-11-2018, Categorieën: Werk Auteur: Stanzie, Bron: Gertibaldi

    ... ergens halverwege de dertig. Afgaande op zijn eigen lengte schatte hij haar een meter zeventig en zo’n vijfenzestig kilo. Echt slank kon je haar niet noemen, maar daar stond tegenover dat alles aan haar figuur prachtig in verhouding was. Zelfs haar kledij klopte perfect. Een hagelwitte zijden bloes met een bescheiden v-hals accentueerde haar fraaie ronde borsten. De zwarte kokerrok die een flink stuk boven de knie bleef, sloot als een tweede huid om haar taille, zodat haar ronde heupen sierlijk deinden bij elke stap die ze zette. De hoge pumps om haar vrij kleine voeten waren daar allicht niet vreemd aan. Tegelijkertijd gaven die glimmende schoentjes haar in kleurloze nylons verpakte onderbenen alle aandacht die ze verdienden. Haar huid had een licht zuiders tintje. Het gaf haar ovale gezicht in combinatie met haar volle sensuele lippen en haar saffierblauwe ogen een warme en hartelijke uitstraling. Haar kastanjebruine haren, die ze droeg in een modern puntig kapsel, kwamen net niet tot op haar schouders en de schuine pony, die lichtjes afhing in de richting van haar rechter oog, stond haar geweldig.
    
    ”Leuk om u eindelijk eens te ontmoeten, mevrouw Scholten,” zei Carl, in de hoop dat zijn stem niet zou overslaan. Here jezus, wat zag zijn secretaresse er schitterend uit!
    
    “Het genoegen is wederzijds,” antwoordde ze met een charmante glimlach, waarna ze ogenschijnlijk moeiteloos naar een zakelijke toon overging. “Meneer Dictus, om half twee vanmiddag heb ik wat ruimte in ...
    ... mijn agenda vrijgehouden om enkele zaken met u door te nemen. Het lijkt me handig dat ik weet wat u van mij verwacht en omgekeerd. Past dat voor u?”
    
    “Jazeker. Ik kijk er al naar uit, mevrouw Scholten.”
    
    “Mooi zo, dat is dan geregeld. Dan laat ik de heren nu maar.”
    
    De ogen van beide mannen waren op Sonja’s ronde kont gericht toen ze heupwiegend het kantoor verliet. Zwijgend keken ze haar na tot de deur achter haar in het slot viel. Het was Jos die als eerste het woord nam.
    
    “Verrek man, die meid ziet er nog beter uit dan toen ze tien jaar geleden hier kwam werken. Wat een stoot zeg!”
    
    Het gezicht van de gedelegeerd bestuurder liep rood aan op het moment dat hij besefte wat hij zojuist had gezegd. Een dergelijke seksistische uitspraak kon echt niet door de beugel voor iemand in zijn positie.
    
    Carl grinnikte. “Wat je zei blijft binnen deze muren, Jos. Daar kun je op rekenen.”
    
    “Bedankt, Carl. Jij bent een kerel naar mijn hart, dat weet ik nu al.”
    
    “Dank voor het vertrouwen, Jos. Ik zal er alles aan doen om dat niet te beschamen.”
    
    “Daar ga ik van uit, beste kerel. Ik laat je nu maar. Tot over een kwartiertje in de directiekamer voor de wekelijkse kaderbespreking.”
    
    2)
    
    De grote baas van de ‘NV Terburg Huishoudelektro’ was amper de deur uit toen twee arbeiders van een verhuisdienst binnenkwamen, op de voet gevolgd door mevrouw Scholten.
    
    “Meneer Dictus, stoort het u dat deze heren de dozen met de documenten uit uw vorige kantoor nu afleveren?”
    
    “Nee ...
«1234...22»