De Nieuwe uitdaging (1-8) - Sex Verhalen

De Nieuwe uitdaging (1-8)

Woord vooraf:

Een heel erg lang verhaal (in 3 delen ingezonden) dat mij niet geschikt lijkt voor lezers die op zoek zijn naar het relaas van een snelle wip. Als u echter een ‘menselijk’ verhaal zoekt dat leidt tot erotiek (vanaf deel 2), dan hoop ik dat u hier iets aan hebt.

De nieuwe uitdaging

1)

De heer Terburg, gedelegeerd bestuurder van de ‘NV Terburg Huishoudelektro,’ liep voor Carl uit tussen de glanzende mahoniehouten panelen die links en rechts de wanden van de brede gang sierden. De lange brede gang waar alle kantoren van het kaderpersoneel en de directie op uit kwamen. Eén keer eerder, nu alweer bijna vier jaar geleden, was Carl hier geweest voor een ultiem sollicitatiegesprek met de personeelsdirecteur. Verder dan de vergaderzaal op de benedenverdieping was hij sindsdien niet meer geraakt. Het echte zenuwcentrum van het bedrijf was nu eenmaal taboe voor de mensen uit de lagere echelons. Vandaag zou dat veranderen. Voortaan maakte hij deel uit van het kader en zou hij zijn eigen vaste stek hebben op deze gang.

Bij de deur van het hoekkantoor, helemaal achteraan in de gang, bleef meneer Terburg staan. “Ik denk dat jij best een beetje trots mag zijn op jezelf, Carl. Je hebt hard gewerkt om hier te geraken. Nooit eerder in het bestaan van dit bedrijf heeft een regiomanager zulke uitstekende positieve cijfers kunnen voorleggenen. De nieuwe uitdaging die nu op je wacht, lijkt me dan ook een terechte beloning.”

Carl dankte de grote baas met een warme ...

... glimlach, waarna zijn blik op de fonkelnieuwe glimmende koperplaat naast de deur viel. ‘Carl Dictus’ las hij, ‘Algemeen Distributie Manager.’ Op zijn drieëndertigste was hij het jongste kaderlid ooit. Sommigen leden van het directiecomité hadden geopperd dat hij nauwelijks ervaring had. Toch kon niemand voorbij aan het feit dat hij erin geslaagd was om een nooit geziene omzetstijging te realiseren in de achtenveertig vestigingen van de noordelijke regio. Daarnaast was het hem gelukt om, zonder echte problemen met zijn ondergeschikten, een aanzienlijk bedrag te besparen op de werkingskosten, zoals die door zijn voorganger waren begroot. Zelfs de vakbonden had hij te vriend weten te houden, iets wat in deze woelige sociale tijden in andere delen van het land veel minder was gelukt. Toen Felix Dewitte besloot om met pensioen te gaan en het bedrijf ervoor koos om een vervanger uit eigen rangen te benoemen, was men telkens opnieuw bij Carl uitgekomen. Hij had niet eens moeten solliciteren voor zijn nieuwe baan, het was voor de volle honderd procent een promotie.

Meneer Terburg opende de deur en liet Carl voorgaan. “Ze is er blijkbaar nog niet,” zei hij, “maar dit is het kantoor van mevrouw Scholten. Zij was sinds een aantal jaren de administratieve steun en toeverlaat van Felix. Normaal gezien wordt zij vanaf nu jouw assistente, tenzij u liever iemand anders verkiest.”

”Mevrouw Scholten kent allicht haar taak, dus dat zal wel goed zitten, meneer Terburg. Ik ben niet van plan om ...