De Beloning Voor... - Sex Verhalen

De Beloning Voor...

... liep, want er viel me iets op.

“Die zat vroeger mee in de zaak, of liever, die gek bij zijn vader, maar toen die stierf ging het al snel bergafwaarts met de zaak.”

Toen ik beter keek viel me pas op dat het schilderij niet hing, maar met een scharnier aan de muur was bevestigd. Toen ik het wegklapte werd er inderdaad een kluis zichtbaar. ”Hier Chantal. Ik heb ‘m gevonden, kom eens met de sleutel.”

De sleutel paste, maar toen ik hem omdraaide sprong er een klepje open met daarachter een toetsenbordje. Kut, een codeslot.

“Kijk eens of hij inderdaad zo stom was. Misschien zit de code ook wel in het kistje.”

Maar dat was jammer genoeg niet het geval.

“Mmm, eens denken. Wat zou het kunnen zijn? Het is een achtvlakkig display. Dus hoogstwaarschijnlijk acht cijfers. Denk eens na lieverd.”

“Probeer zijn verjaardag eens?”

Chantal gaf mij de getallen maar toen ik ze intoetste bleken het niet de juiste.

“En mijn verjaardag? Laat mij eens even Rob. Shit, nee. Ook niet.”

“Trouwdatum misschien?”

“Nee, ook niet.”

“Verlovingsdatum? De dag dat jullie elkaar leerden kennen? Nog speciale dagen die je zo te binnen schieten, of misschien een bepaalde getallenreeks. Want het hoeft niet per se een datum te zijn.”

“Nee, dat geloof ik niet. Het moet iets gemakkelijks zijn. Anders kan hij het ook niet onthouden. Zo slim is ie niet. Maar wat dan verdomme?”

Diep nadenkend stonden we een tijd voor de kluis.

“Verrek, stom, stom, stom,” riep ik ineens. ...

... “Probeer eens de verjaardag van die ouwe. Dat schilderij van hem hangt hier niet voor niks.”

“Nee, ook niet. Kut, wat kan ’t dan toch zijn?”

“En de datum van overlijden dan?”

Linda toetste de nummers in en ‘klik’ daar sprong de deur open. Ze opende de deur helemaal en totaal verbijsterd deed ze een paar passen achteruit. De kluis was gevuld met geld, een paar baren goud, gouden en zilveren munten, allerlei pillen en zakjes wiet. En daar bovenop lag een pistool.

“Maar, maar,” stamelde Chantal, “hier ligt voor een kapitaal. En die pillen, dat pistool. In godsnaam, wat betekent dit Rob?”

“Wist jij hier niks van af, schat?”

“Nee, niks. Zou hij dan dealen?”

“Laat mij alsjeblieft even kijken. Mag dat?”

“Natuurlijk. Kom maar.”

Ik inspecteerde de inhoud, maar naar mijn idee lagen er te weinig drugs om te kunnen dealen. Mijn veronderstelling was dat het voor eigen gebruik was.

“Wist jij dat hij gebruikte, Chantal?”

“Nee. Ik vermoedde wel iets, maar zeker weten deed ik het niet. Hij was af en toe zo helemaal anders, agressief en zo. Veel erger dan normaal. Maar dat geld dan?”

“Ik weet het natuurlijk niet zeker, maar ik vermoed dat ’t daarom zo slecht ging met de zaak. Hij heeft er steeds meer geld uitgetrokken om de zaak te kunnen laten ploffen. Straks gaat hij failliet, de schuldeisers hebben niets, en hij heeft hier een stapel zwart geld liggen en lacht iedereen uit. Dat is de enige reden die ik kan bedenken.”

“Maar hoe weet jij dat het zwart geld ...