Betrapt Door Mijn... - 17 - Sex Verhalen

Betrapt Door Mijn... - 17

... de fietsen naar de werkplaats”.

In de werkplaats aangekomen wijst hij lachend naar een compressor, en zegt: “dat gaat veel sneller, en je kunt gelijk de bandenspanning opmeten”.

Wij draaien de ventielen weer in de banden en beginnen met het oppompen.

“Wie en waarom halen ze zulke flauwe grapjes toch uit” vraagt hij aan ons.

“Een vermoede hebben we wel, en ook waarom” zegt Jos.

“Zo vertel eens, dan zal ik ze in het vervolg in de gaten houden wanneer ze in de stalling zijn.

Als ik ze op heterdaad betrap, kan ik wat ondernemen tegen hen”.

Jos kijkt mij aan en vraagt: “wat denk jij, zullen we het hem vertellen?”

“Ja, waarom eigenlijk niet, moeten ze maar met hun poten van andermans spullen afblijven. Nu kan ik een uur minder werken bij de boer, en duurt het weer langer voordat ik mijn scooter bijeen heb verdien”.

“Zal ik hem dan gelijk alles vertellen, ook over ons?”

Ik denk kort na en zeg: “wij kennen Henk, hé mr. Janssen al zolang hij mag het best weten”.

Jos zegt: “volgens ons zijn het Richard en zijn vriendjes geweest”.

“Waarom hebben zij dat dan gedaan?” wil Henk weten.

“hebben jullie ruzie het hen?”

“Ruzie kan je het niet noemen”

Even zegt Jos niets maar ineens zegt hij: “nou ja, ze zijn er achtergekomen dat wij homo zijn. Na de gymles, tijdens het douchen hebben ze hun ongenoegen laten merken aan ons, in het bijzijn van onze mede klasgenoten, maar Henk dit hoeft verder niemand te weten hoor wij vertrouwen jou”.

“Oei, dat is ...

... natuurlijk minder leuk.

Maar waarom hebben ze jullie banden dan leeg laten lopen, dat snap ik niet?”

“Wij hebben hen voor de rest van de klas voorschut gezet, en nemen aan dat het een wraak actie van hun kant is” vul ik Jos zijn woorden aan.

“Dan is me alles duidelijk, ik zal ze voorlopig in de gaten houden.

Ik wens jullie verder veel sterkte, maar als het uit de hand loopt moeten jullie het mij toch echt vertellen.

Want dan moet ik toch wel in actie komen, dat is mijn plicht als conciërge tegenover de leerlingen van onze school”.

“Dat zullen we zeker doen, dat beloven we jou Henk.

O ja, het is toch wel goed als we Henk zeggen?, hoop ik”.

“Natuurlijk jongens, als jullie meneer zeggen, voel ik me gelijk een oude kerel”.

Lachend verlaten we de werkplaats van hem, en gaan richting huis.

Op een gegeven moment scheiden onze wegen zich, Jos moet naar links om thuis te komen en ik rechts.

Op de splitsing stoppen wij, en geven elkaar een kus maar die eindigt in een heerlijke tongzoen.

(Een automobilist / te) die aan ons voorbij rijdt toeter even, maar wij horen dat helemaal niet, onze gedachten zijn heel ver weg.

Na een minuut of vijf zeg ik: “ Jos ik moet nu echt gaan, je weet dat ik nog moet gaan werken. Ofschoon ik liever bij jou ben, maar de plicht roept”.

Hij geeft me nog vlug een kusje en zegt: “ik weet het Max, jij bent echt plichtsbewust, en daar ben zelfs ik trots op laat staan je Pa”.

“Dat heb je lief gezegd, Jos”.

Ik geef hem ...