Harry De Boer Op - 7 - Sex Verhalen

Harry De Boer Op - 7

... Harry kreeg er een kick van, merkte hij.

'Dit is de grens, Harry. Die heb je nu overschreden. Nu zijn de rapen echt gaar.' Ze kon het kennelijk niet laten om in agrarische beeldspraken te denken en praten. Harry zat er niet mee en zou nog wel wat meer dingen van stal halen om te laten zien wie nu de lakens uitdeelde. Hij zou haar sowieso op streng dieet zetten, zodat haar toch al ruime vel nog meer ging lubberen, want bij dat idee raakte hij best wel opgewonden. Hoeveel hang-ups had hij eigenlijk nog meer? Zijn slaaf zijn en zijn onderdanige karakter hadden tot nu toe een hoop andere voorkeuren in de weg gezeten.

Zo bedacht hij zich dat hij haar vlezige schaamlippen aan dat ellendige plankje zou gaan vastspijkeren en die vishaakjes in haar zware borsten zou hangen. Hij werd enorm geil bij dit idee en kon bijna niet wachten. Maar het was zaak om de boerin eerst uit te hongeren en te verzwakken. Ze zou nu nog te veel tegenstribbelen, vreesde hij. Bovendien had hij bij zo'n exercitie sowieso de hulp van de boer en/of Nel nodig.

Maar hij kon deze kinky ideeën niet uit zijn hoofd zetten, zat te vol met wraakgevoelens en liep naar de keuken om twee vishaakjes te pakken. Toen hij terug was, hield hij met een voet de spartelende boerin in bedwang, pakte een tepel tussen twee vingers, kneep erin en duwde er vervolgens impulsief een vishaak in. Die kwam er braaf aan de andere kant weer uit. De boerin gilde als een mager speenvarken. 'Zo, nu weet je wat voor pijn ik heb moeten ...

... doorstaan. En er komt nog veel meer!' En hij pakte de andere tepel, om daar ook een vishaak doorheen te jagen.

De eerste 'speldenprik' was uitgedeeld door Harry. Zijn wraak op de vastgebonden en machteloze boerin zou zoet zijn en ze had nu twee vishaakjes door haar dikke spenen. Vloekend en grommend had ze de pijn verbeten. Harry was extra geil geworden door de macht die hij over zijn voormalige sadistische meesteres uitoefende en wilde nu meer.

Hij had een flinke erectie gekregen toen hij de vishaakjes door de tepels van de gillende boerin duwde. Pijn bij anderen wond hem enorm op, merkte hij. Hij liep terug naar de keuken en nam het hele doosje vishaakjes mee. De boer en Nel bleven zwijgend achter aan de keukentafel. Geen zin om getuige te zijn van wat zij vermoedden dat komen ging. Ze legden zich bij de nieuwe situatie neer.

De boerin zag Harry aankomen met het doosje, herkende het, trok aan de handboeien en riep: 'Ooh nee, niet nog meer!' Harry reageerde verontwaardigd met: 'Wist je bij mij van ophouden dan, vuile dikke zeug? Je hebt geen recht van spreken en krijgt nu je verdiende loon.' Hij dacht even na en besefte toen dat hij dit klusje niet alleen aankon en riep daarop naar de keuken, dat de boer moest komen om te helpen.

Liefst wilde de boer in de grond zakken en zich dood houden, maar dat ging niet. Hij moest óf solidair zijn met zijn sadistische vrouw, die jarenlang ook allerlei vernederende spelletjes met hem had gespeeld en hem vaak medeplichtig had ...