Harry De Boer Op - 7 - Sex Verhalen

Harry De Boer Op - 7

Het eerste wat Harry had gedaan toen hij zijn kwelgeest de boerin had verrast, overmeesterd en veilig vastgeklonken, was die pijnlijke vishaakjes uit zijn voorhuid verwijderen en de acht spijkers voorzichtig uit mijn balzak trekken. Die spijkers waren een beetje een geworden met het hout waarin ze gespijkerd waren en kwamen maar moeilijk los.

Het was een wereld van verschil, toen de pijn een beetje wegtrok uit zijn voorhuid en het vel van zijn balzak. Het plankje en de plastic ring gooide hij in de vuilnisbak, net als de spijkers en de vishaakjes. Hoewel, hij haalde ze er toch maar weer uit. Je wist maar nooit wanneer ze van pas zouden komen …

Hij had besloten het geïsoleerd liggende boerenbedrijf – met hulp van Nel en de boer – voort te zetten en de boerin als een zeug te laten 'vegeteren'. Hij wist genoeg naar zijn inwerkperiode om de dagelijkse gang van zaken op het boerenbedrijf te managen. Hij kon de boerin helaas niet van de aardbodem laten verdwijnen, maar hij zou haar betaald zetten voor wat zij hem had aangedaan in nauwelijks twee weken tijd en wat hem bijna in een lichamelijk en geestelijk wrak had doen veranderen. Totdat hij het zat was en de rollen had omgekeerd.

Hij liep naar de stallen, waar de ineengezakte boerin enigszins opleefde en meteen weer begon te schelden en tieren. 'Denk jij dat je hiermee weg komt, mannetje? De boer zal mij losmaken en mijn wraak zal zoet zijn. Wat je tot nu toe hebt meegemaakt zal verbleken bij wat er nog komt. Maak me nu ...

... los! Je gaat hier dikke spijt van krijgen!'

Harry probeerde koel te blijven en in controle. Ondanks het hart dat in zijn keel bonkte, begon hij resoluut de kleren van de boerin af te scheuren. Haar rok ging het makkelijkst, die trok zo van haar kont, daarna ging hij verder met de rest, te beginnen met haar enorme onderbroek. Dat maakte haar nog bozer. Ze probeerde zich te verweren, maar dat lukte nauwelijks. Ze deelde trappen uit met mijn haar benen, maar die ontweek Harry handig. Het laatste kledingstuk dat hij aan flarden trok,was een enorme beha.

Haar witte blubberige naakte lichaam hield de boerin liever verborgen. De boer mocht af en toe in het halfdonker de achterkant zien (en voelen) als hij zijn verplichte doggy-neuknummertje had, om te zorgen dat de boerin niet uitdroogde en om hem zijn zaad te laten lozen, maar verder geen kijkvolk. Daarom ging ze ook nooit naar een dokter. Ze schaamde zich voor haar volume.

En nu lag ze, toen Harry klaar was met het verwijderen van haar kleding, piemelnaakt. Als een roze zeug. Alleen de ring door haar neus ontbrak. En vooralsnog de geur van varkens. Was die ring wellicht een leuk ideetje voor Harry?

Harry wist even niet wat zijn volgende stap moest zijn. Uit besluiteloosheid deed hij zijn gulp open, pakte zijn slappe piemel vast en begon in haar gezicht te plassen. Proestend probeerde de boerin weg te kruipen, maar ze had te weinig bewegingsvrijheid door de handboeien. En flinke straal pis kwam in haar ogen terecht. En ...