De Zes Van Klas 6A - 12 - Sex Verhalen

De Zes Van Klas 6A - 12

Bart, de twintigjarige leraar, is met drie kameraden op L'Alpe d'Huez voor de aankomst vna de tour de France

Zaterdag vijfentwintig juli. Wakker worden. De zon scheen volop. Het was half acht. Stefaan sliep nog de slaap van de onschuldigen. Naakt, naast mij. Toffe kerel. Ik legde mijn hand op zijn zijde. Langzaam kwam hij wakker.

- Haaawwwww….

- Lekker geslapen ?

- Ja hoor !

Stefaan keerde zich op zijn rug. Geen stijve. Gewoon een slap lulleke. Net zoals bij mij.

Op staan. Naar de badkamer. Douchen. Patrick en Johny kwamen er ook bij.

- Het wordt zweten vandaag, zegde ik.

- Ja, juist op de radio gehoord, zware storm in Nederland en Duitsland.

- Midden de zomer ?

- Blijkbaar kan het.

- Hopelijk stormt het hier niet. Het zou leuk worden met al die zwoegende renners.

Aankleden. Licht zomers ! Nee, geen slipjes of ander ondergoed. Los in het broekje. Dat gaf een apart gevoel. Adidas sportbroekje, T-shirt, en sandaaltjes.

Naar het restaurant. blijkbaar waren wij de laatsten. Wij hadden alle tijd. Het smaakte.

Dan naar het koersgebeuren.

Amaai zeg ! Achter de dranghekkens aan de aankomstlijn stonden de mensen reeds rijden dik op elkaar gepakt ! Echt. Het was pas kwart over negen, en geen plaatsje meer te vinden. Niet mogelijk !

- Moet je dat eens bezien, merkte Patrick op.

- Ja, antwoordde ik, en de hele dag in de volle zon !

In de omgeving van de aankomstlijn waren ze bezig met enorme camions op te zetten. De TV-cabines ...

... vormden een grote camion, waarvan men het bovenste deel omhoog trok met de commentaarcabines erop. Voorbij de aankomstlijn stonden ook zo’n mastodonten.

- Hé, zei Stefaan, een complete keuken !

- Zeg, heb je al gezien, die dragen een Nederlandse nummerplaten !

- Nee zeg ! Potdorie, echt !

We wandelden tot bij de mensen die het geheel opzetten. Een vriendelijke gast wilde wel op onze vragen antwoorden. Ja, een Nederlandse firma. Ja, ze deden alle grote rondes. Ja, gisteravond nog naar hier gekomen. Ja, en vanavond onmiddellijk vertrekken naar Parijs. Ja, ze hadden de haarspeldbochten genomen, zo met die enorme wagens.

Niet te doen !

- Ja, en nu ? vroeg Stefaan. Hier is nergens plaats.

- Ik stel voor dat we tot aan dat cafeetje van gisteren gaan. We kunnen daar lekker de hele dag in de schaduw zitten en als de renners in aantocht zijn, dan naderen we de finish;

Zo gezegd, zo gedaan. Rustig tot aan het cafeetje wandelen. Plaats zat op het terras. We palmden een tafeltje in, nestelden ons in de rieten zetels en bestelden een frisdrank. En kijken maar naar wie er allemaal voorbij kwam.

We zaten pas neer of er kwam een colonne van zeker tien minibusjes van de gendarmerie naar boven gereden. Allemaal politiemannen die de orde zouden moeten helpen handhaven.

En dan het volk ! Mens, mens, mens… Gewoon niet te doen. Mensen die naar beneden gingen, mensen die naar boven kwamen, enkelingen, groepjes, al of niet met een frigobox bij. Voetgangers, fietsers. De hele ...