1. Bakkersjongen - 26


    Datum: 19-6-2018, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend

    ... gevoelig, daar moet je mee uitkijken. Kies iemand die er voor je wil zijn.’’ gaf ik haar gemeend mee. Dat moest toch wel advies zijn waar ze iets mee zou kunnen. Even nam ze m’n woorden weer in beraad.
    
    ,,Je hebt ook wel gelijk.’’ zei ze toen en ze liet zich nu achterover vallen. Bertine was ook echt een leuke meid. Als ik tien jaar jonger was, had ik het wel geweten. Of die tien jaar jongere versie van mij de goeie jongen voor haar zou zijn geweest, is een ander verhaal.
    
    -
    
    Maar de huidige ik zou dat ook niet zijn. In al haar naïviteit had ze zich in het zand laten vallen. Of ze nu wel of niet wilde dat ik haar die eerste zoen zou geven, deed er niet toe. Zij was niet het meisje wat een jongen zou verleiden. Ze zou nog eerder ruzie zoeken. Ze had pit. Soms betrapte ik haar ook wel een beetje op jongensachtig gedrag. Ze moest vechten voor haar bestaan. Nooit letterlijk. Althans; dat idee leek ze te hebben. En toch zag ik haar juist nu als een echt meisje. Zoals ze daar lag. Ze was wat aan de magere kant, en ook wat aan de lange kant. De donkere broek liet haar slanke benen nog jong ogen. De vulling van het volwassen worden moest eigenlijk nog in heel haar lichaam komen. Wat ik wist omdat ik ongegeneerd, maar ook onbedoeld, mijn ogen over haar lichaam liet gaan. Haar haren had ze in een rommelig staartje gefrommeld en ik vond haar hals erg sexy en de rest ook. Iets wat ze misschien wel kon raden toen ik van schrik haar plots aankeek. Erg ongemakkelijk. Ze kwam dan ook ...
    ... weer overeind en durfde me niet aan te kijken. Ze gebruikte haar armen om zich een beetje af te schermen. Zo’n meisje was ze dus.
    
    ,,Sorry.’’ zei ik haar snel, en bekende zo ook schuld. Het voelde ook alsof ik iets heel ergs had gedaan. Ik kneep m’n ogen dicht en krabbelde even aan m’n hoofd. ,,Laten we maar gaan.’’ zei ik haar daarna snel waar ze het mee eens was. Ik koos ervoor achter te blijven terwijl zij snel naar huis fietste. Dit was niet best. Daar lag plots niet meer m’n kleine ‘zusje’. Maar een meisje wat nieuwsgierig was en dingen wilde ontdekken. En dat meisje sprak me opeens zoveel meer aan. Maar uit haar reactie kon ik geen wederzijdse interesse ontdekken. Ik was gewoon iemand om tegen te praten voor haar, en helemaal niet die oudere jongen die ze misschien wel zag zitten… Ik voelde me dom.
    
    -
    
    Ik was bang dat ze niet meer zou komen. Maar de volgende dag dirigeerde ze me weer als vanouds terwijl ik in de tractor zat. De Duitse dames wandelden nog even voorbij en ik wuifde ze nog kort even na, al deed ik dat nu opeens met tegenzin. Ik zag Bertine ook kijken maar ze deed net alsof het haar niets meer deed. Ik vond het moeilijk. Na gisteren spookte dat jonge meisje opeens voortdurend door m’n hoofd. De hele nacht heb ik aan haar liggen denken. De slechte jongen in mij zei me ervoor te gaan. De goeie jongen zei me dat het echt niet kon. We scheelden tien jaar. En had ik mezelf niet wijs gemaakt niet meer een jong meisje te willen? Ik hoopte dat Bertine niet een ...