Bakkersjongen - 26 - Sex Verhalen

Bakkersjongen - 26

... lachen. Alsof ze het me kwalijk nam haar geen duidelijk antwoord te verschaffen over iets wat haar toch niets aanging. Ze had het goed bedoeld.

-

,,Maar vertel, waar wilde je het over hebben?’’ vroeg ik haar dan maar. Zowaar viel ze een keertje stil. Even geen grote mond. Ze kon overigens erg ingetogen zijn. Zeker als we één op één aan het praten waren. Maar nu viel ze echt stil. Dan keek ze even zorgwekkend over het strand heen, fronsend en starend met haar donkere ogen en zuchtte ze ongeduldig.

,,Ik weet het gewoon niet.’’ zei ze dan weer wat harder.

,,Wat niet?’’

,,Nou, wat ik moet doen. Het is hartstikke moeilijk.’’ Ik kwam weer wat overeind en moest er wel om lachen. ,,Dan moet je niet lachen.’’ reageerde ze meteen gepikeerd.

,,Jeetje.’’ zei ik haar dan eerst plagend. ,,Op jouw leeftijd had ik het niet zo zwaar met twee meisjes die hand in had lopen.’’ sneerde ik nog na met een knipoog.

,,Ja, nou…’’ wilde ze er gelijk stellig op in gaan, maar zag toen ook wel mijn lach.

,,Wat is het probleem dan?’’ vroeg ik droog door.

,,Je weet niet hoe het is om zoals ik op te groeien.’’ liet ze uit alsof het mijn schuld was. Ik snapte het nog altijd niet, nee.

,,Dus?’’ vroeg ik dan ook. Ze zuchtte dan ontmoedigd en dook weer wat ineen.

,,Nee, laat maar.’’ wilde ze het afdoen en ze zweeg verder. Ik wilde niets forceren bij haar.

-

,,Mag ik?’’ vroeg ik haar wel. Ze keek me vragend aan en ik zag ook al de ergernis in haar ogen. Ik ging weer ...

... helemaal rechtovereind zitten. ,,Verbeter me maar waar nodig.’’ gaf ik haar nog mee en begon. ,,Ik zie iemand zitten die een beetje worstelt met wat ze wil en met wat ze mag.’’ begon ik als een schoolmeester te praten.

,,Stop maar.’’ zei ze dan meteen. Niet omdat ik er naast zat, maar omdat ze het niet kon hebben dat ik zo tegen haar praatte. Ze kende me. Ik kon soms bijdehand overkomen. En dat haatte ze. Ik kon haar ook geen ongelijk geven. Het sierde haar. Ik moest er ook hard om lachen.

,,Maar dat is zo, toch? Daarom wilde je toch praten?’’ vroeg ik nu maar door. ,,Terwijl; Op zoveel gebieden ben je al zoveel vrijer dan de rest van ‘jullie’, maar dit lukt je niet.’’ ging ik er wat gewaagder op in. Ze wist ook wel dat ik haar geloof wel respecteerde maar er geen voorstander van was. Bertine was voor haar doen nog vrij modern. Ik had haar nog nooit in een rok gezien, ze droeg vaak ook wel iets van make-up, en was met die grote mond van haar alles behalve dat stoffige type wat je misschien zou verwachten, als je haar nog nooit gezien had. Ze zuchtte een keer diep en gaf me toen maar gelijk, al was het met nog zoveel tegenzin. Voor haar was dit nieuw. Ik had dit echter al eerder gezien. Tijdens het opgroeien kende ik zat van dit soort mensen, jongens en meisjes, die niets mochten maar wel alles wilden zoals de andere pubers. En Bertine was geen uitzondering. Natuurlijk niet. Nu dacht zij wellicht dat ze de enige was, puur omdat er niemand uit haar omgeving over dit soort dingen ...