Mini - 109 - Sex Verhalen

Mini - 109

... dans aan en deed het voor. Daarna trok Joline me weer de vloer op en ik volgde met wat minder weerstand dan de eerste keer. Ik viel gelukkig niet op als beginner; er stonden er tientallen om me heen. Joline boeide het duidelijk niet wat anderen dachten; ze coachte me de dans door en ik begon het steeds leuker te vinden. Elke dans had basisbewegingen die je kon afwisselen met diverse variaties voor-, zij- en achterwaarts. Het was inderdaad een soort exercitie, maar dan zonder mopperende onderofficieren op een steenkoude appélplaats. Het gezelschap was sowieso een stuk prettiger; er dansten diverse knappe dames om ons heen. Joline zei tijdens een drinkpauze dan ook zachtjes tegen me: “Hé meneertje… Buiten honger krijgen, maar thuis komen eten hé? Ze knipoogde en ik knipoogde terug. “Wees niet bang schat”, fluisterde ik in haar oor, “ik weet wat er thuis op me wacht…” Ze glimlachte, haar ogen in de mijne.

Om kwart voor tien nam Carlos weer het woord. “Dames en heren, tijd voor onze laatste dans. Deze heeft u al een paar keer geoefend, dus lekker makkelijk. En met mooie muzier eronder. Wij geven nu geen aanwijzingen meer, da’s zonde van de muziek. En ook wij willen gewoon even met elkaar dansen… Geniet ervan!” De muziek startte en ik stond op, boog voor Joline en vroeg: “Mag ik deze dans van u?” Ze giechelde even. “Maar natuurlijk, meneer. Met alle soorten van genoegen. U leidt.” Even later probeerde ik haar enigszins fatsoenlijk tussen de andere paren door te leiden. Soms ...

... meteen kleine botsing tot gevolg, maar het was dan ook behoorlijk vol op de vloer. Toen de muziek ten einde was boog ik weer voor haar en leidde haar netjes naar een stoel. Ik fluisterde in haar oor: “Dank u voor deze dans, mevrouw. Mag ik u uitnodigen om bij mij thuis een glaasje te nuttigen en daarna het bed te delen?” Ze gaf me een por. “Maar menéér! Ik ben…” “een net meisje. Jaja, ik weet het”, vulde ik aan. Ze gniffelde. “Dwaas. Wat doen we? Schrijven we ons in?” Ik keek haar aan. “Wat dacht je zelf? Natuurlijk schrijven we ons in. Dit is helemaal jouw ding en dat zie ik. Je stráált als je staat te dansen, meisje. Kom…”

We vulden een inschrijfformulier in en gaven dat aan Juanita. “Dank jullie wel… Leuk om jullie volgende week welkom te heten!” Ze keek Joline aan. “Jij bent geen beginner…”, ze keek op het formulier, “…Joline.” Die schudde het hoofd. “Klopt. Thuis, onder leiding van mijn moeder en samen met mijn broers vier jaar dansles gehad. Ballroom, Latin-American, klassiek… Maar deze meneer…”, ze wees naar mij, “wél. Viel bijna flauw als hij het woord ‘dansvloer’ hoorde. Maar ik gelóóf dat hij vanavond een beetje minder plankenkoorts heeft gekregen.” Juanita moest lachen. “Niet zo vreemd met zo’n mooie vrouw als danspartner. Tot volgende week!” We liepen naar buiten. In de beslotenheid van de auto keek ze me aan. “Ik heb een heerlijke avond gehad, Kees. Dank je wel. En heerlijk dat we dit samen gaan doen.” Ze gaf me een zoen. “En nu, meneer, wil ik wel bij u thuis ...