Datenight - 7 - Sex Verhalen

Datenight - 7

We hadden geen relatie. Niet officieel. Natuurlijk speelde er wat, en durfde ik ook wel te zeggen dat we zelfs een speciale band hadden. Ik wist meer over haar dat er toe deed, en zij ook van mij, dan ik van andere vrienden en kennissen wist. En dat betekende toch iets. Maar, nee. We hadden geen relatie. We waren een paar keer uit geweest. En elke keer was het bijzonder genoeg om elkaar te blijven zien. Nog steeds. Dat was echt niet veranderd na de laatste keer. Dat was juist alleen maar sterker geworden. Maar waar ik haar ouders al had ontmoet, al was het per ongeluk, en ik ook twee van haar vriendinnen al kende, had ik haar aan nog helemaal niemand voor gesteld. M’n vrienden wisten dat ze bestond. Dat was genoeg. Dat gold eigenlijk ook voor m’n familie. Ik was altijd al vrij op mij zelf. En dat hield ik graag zo in stand. Dat zorgde er ook voor dat ik angstig naar het hele concept van een relatie keek. Ook ik wilde wel meer. Zoals zij dat toen zo had gezegd. Alleen was zij leuk en lekker genoeg om ook echt meer te krijgen, mocht ze haar zinnen daar op zetten. Voor mij lag dat toch anders. Ik was immers erg op mezelf. Altijd weer die twijfel. Als ik een meisje als Noa al zo ver kon krijgen om met mij uit te gaan, met mij te zoenen en zelfs een persoonlijk verhaal te delen, kon ik dan niet veel meer? Ik denk dat dit een vraag is die door velen gesteld wordt. Maar meestal stil. Echter, had ik het idee dat ik zelfs dit met Noa kon delen, als ik dat wilde. We konden eerlijk zijn ...

... bij elkaar. Binnen bepaalde normen, wel, maar toch. Zij had me verteld meer te willen, en wat als ik dat nou ook zo doen? Als ze zo perfect is, als dat ik me voorstel, zou ze minstens zo positief moeten reageren als dat ik dat deed. Als ik dat deed? Want achteraf flipte ik misschien toch lichtelijk, al uitte ik dat toen niet echt. Maar goed, als ze niet zo zou reageren, dan was ze ook niet dat perfecte meisje. Alsof het er toe deed… Ik haalde haar op, zag haar stralende glimlach, de mooie diepe ogen die glinsterden en was alweer vergeten wat me dwars zat, als me al echt wat dwars zat…

We zouden weer naar het strand gaan. De vorige keer was leuk, ook wel moeilijk. Maar ze zei me al hoe graag ze hier kwam. En ik deed ook niets liever. Lekker in de duinen waar je nog echt alleen kon zijn. Je hoorde dan zelfs de snelweg in de verte niet meer. Het was lekker weer, maar niet ontzettend lekker. En in dit stukje van Nederland kwam al niet zo heel veel volk. Zielsalleen op het strand en de duinen. In de verte zag je wel een ruiter en daar ook nog mensen die hun hond uitlieten, maar dat was zo ver weg, dat we toch echt alleen waren. Maddy was weer aan het werk, had ze me verteld, en alhoewel ik Maddy na de vorige keer een stuk leuker vond, en haar best wel even wilde zien, hield ik slechts m’n schouders op en zei ik haar liever helemaal alleen met haar te zijn op deze middag. Onze dates hadden zich wat meer verplaatst naar de middag tegenwoordig. Leek me progressie. Ze had m’n hand ...