Taboe - 20 - Sex Verhalen

Taboe - 20

... jezelf voor te stellen wat ik bedoel. Nou ja, dat hoop ik toch, want zelfs zonder de details vind ik dit al gênant genoeg.”

“Geneer je maar niet voor mij, El.” Hilke liet zich van het bed glijden en knielde tussen de benen van haar vriendin op de vloer. Alles wat ze met haar moeder in Spanje beleefd had, kwam haar weer helder voor de geest. “Ik vind het juist heel erg lief van je, dat je mij dit toevertrouwd.”

“Meen je dat?”

“Absoluut!” Dat zij als gevolg van Ellens woorden, als het ware de tintelingen die moeders vingers en lippen op haar huid hadden weten te toveren opnieuw kon voelen, dat vertelde ze er maar niet bij. “Wat nu?” vroeg ze.

Voor zichzelf was Hilke er al uit. Als die lieve, goedhartige Ellen in haar intiemste momenten over haar fantaseerde, dan wilde zij daar graag aan tegemoet komen. Hoewel het nooit eerder in haar opgekomen was, verlangde zij er op dat moment heel erg naar om het lichaam van haar beste vriendin te ontdekken en te liefkozen. Haar lippen te kussen, haar volumineuze borsten te strelen en wie weet nog zoveel meer, maar wilde Ellen dat ook?

“Hoezo, wat nu?” Ellens hoofd kleurde alweer vuurrood. Ze voelde zich veel minder op haar gemak bij de onverwachte wending die hun gesprek nam. Dat beterde er niet op, toen ze Hilke’s handen door de zachte satijnen stof van haar pyjamabroek over haar dijen voelde glijden.

“Wat denk jij?” vroeg die met een glimlach van oor tot oor, “zullen we jouw fantasie vanavond dan maar eens ...

... waarmaken?”

“Ik…ik weet het niet,” stotterde Ellen verward “Ik heb daar geen ervaring mee. Jij?”

“Een beetje,” zei Hilke, gebruik makend van Ellens verwarring om haar handen onder haar pyjamavestje te schuiven en met haar vingers strelend over haar buik te bewegen. Haar eigen opwinding voelde ze met de seconde toenemen en al gauw wist Hilke het heel zeker. Zij zou het initiatief nemen, ze wilde Ellen veroveren, helemaal. Toch zou het zaak zijn om haar niet af te schrikken. Ze zou teder te werk moeten gaan en haar niet bruuskeren. Ze zette zich rechtop, zodat haar gezicht ter hoogte van dat van haar vriendin kwam.

“Zullen we dan maar?” fluisterde ze hees. “Ik verlang naar jou, lieve Ellen.”

Hilke tuitte haar lippen een klein beetje en met gesloten ogen bracht ze haar mond tot dicht bij die van Ellen. Ze voelde de warme adem van haar vriendin op haar huid en gespannen wachtte ze af of Ellen zou ingaan op de onuitgesproken uitnodiging.

Het duurde eventjes, maar toen voelde Hilke hoe twee fluweelzachte lippen voorzichtig de hare beroerden. Heel even maar, maar wel voldoende om bij Hilke een vonk te doen overslaan. Net op het moment dat ze begon te vrezen dat Ellen niet verder wilde gaan, waren haar lippen daar opnieuw. Ditmaal met veel grotere druk, waaruit Hilke meende op te kunnen maken dat ook haar vriendin een besluit had genomen. Het besluit waarop ze had gehoopt. Dat bleek ook zo te zijn, want toen ze haar lippen langzaam opende gleed Ellens tong meteen bij haar naar ...