Buitenspel - Sex Verhalen

Buitenspel

... van het verlies in de Champions League. Maar hij baalde nog meer van het verlies van zijn eigen kampioenwedstrijd.

Lange tijd leek er niets aan de hand. Ze speelden tegen de nummer 2 en hadden aan een gelijkspel genoeg. Mark maakte de 1-0 (ik kon de sperma in mijn mond al bijna proeven…) en ik beoordeelde in mijn hoofd de voetballers van de tegenpartij. Al voor de wedstrijd had Mark aangewezen waar we zouden neuken. Achter de hoofdtribune stond een schuur. Daar weer achter konden we ongestoord een paar minuten onze gang gaan.

Dit was andere koek dan wat er meestal op de velden liep. Het leek wel een elftal hard rockers. De meesten hadden lange haren en hun lichamen waren versierd met allerlei tatoeages. Hun korte broekjes waren fel wit, waardoor ik goed de contouren van hun achterwerk kon zien. Een mooi rond, achterwerk, leverde al snel een bonuspunt op in mijn systeem.

Maar het meest aantrekkelijk nog was de rechtsback, die erg dicht in mijn buurt speelde. Een lange, uiterst slanke vent van midden-twintig. Het waren niet zijn ogen, of zijn blonden haren, zijn gespierde bovenarmen… Nee, het was de bobbel in de broek. Ik stelde me voor hoe zijn penis tegen het katoen van zijn slipje duwde.

Hij had mij ook opgemerkt. ‘Wat doe je hierna?’, vroeg hij.

Ik wees naar mijn vriend.

‘Doe je hem?’, lachte de tegenstander. ‘Wat een loser. Je kunt beter met een echte man mee naar huis gaan. Ik woon hier om de hoek.’

Ik lachte het maar weg. Ik was dit soort ...

... opmerkingen wel gewend.

Mark kreeg de conversatie mee en begon zich ermee te bemoeien. De rechtsback moest zijn bek dichthouden. Even later gingen ze met elkaar het duel aan en vroeg de verdediger aan Mark of ik een strakke kut had. Mark maakte een overtreding.

Toen Mark opnieuw werd aangespeeld, gaf een andere verdediger hem een tik op de enkels. Terwijl Mark naar de grond ging, vroeg de rechtsback aan mij of Mark me wel eens in de kont neukte.

‘Hou op’, antwoordde ik. ‘Dit is niet grappig.’ En toch voelde ik kriebels in mijn buik. Eigenlijk wond het me ook wel op als mannen smerige dingen tegen me zeiden.

De wedstrijd vorderde en Marks team ging steeds slechter spelen. Vooral omdat Mark de bal voorin niet meer kon vasthouden. De tegenstander kwam uiteindelijk via een penalty op 1-1. ‘Dat heb je met thuis-fluiters’, zei Mark.

Hij was nog opmerkelijk kalm ondanks de gelijkmaker. Maar de tegenstanders bleven hem provoceren zonder dat de scheidsrechter er tegen optrad. ‘Ze heet Julia, hè?’ Geen idee hoe hij dat wist. ‘Zie die donkere keeper van ons? Hij heet Romeo.’

‘Romeo’ als dat zijn echte naam was, was een beer van een vent.

‘Romeo heeft een hele grote piemel.’

Nu had Mark de rechtsback bijna voor zijn smoel geslagen.

Amper een minuut later volgde er een diepe bal. Mark sprintte er op af, nam hem mee en schoot hem zo langs de keeper. 2-1! Nu waren ze kampioen!

Ik sprong op en neer langs de lijn en klapte in mijn handen.

Tot het fluitsignaal. De ...