Spiegelbeeld Van Mijn... - Sex Verhalen

Spiegelbeeld Van Mijn...

Achter huisnummer vier moet ik naar rechts en door de openstaande poort het onverharde pad volgen. Aan mijn linkerkant is de rand van het bos waartegen het terrein ligt. Het pad maakt een flauwe bocht. Daar ligt het oude scouting gebouw. Ik wist niet eens dat het nog in gebruik was. De scouting zit tenslotte al weer een hele tijd in een nieuw gebouw. Het logo prijkt in ieder geval wel nog boven de hoofdingang. Op een van de geïmproviseerde parkeerplekken staat een kleine vrachtwagen, zo een die bij verhuizingen wordt gebruikt. Ik zet mijn fiets naast de deur van het gebouw en doe hem op slot. Niet dat ik bang ben dat mijn fiets hier gestolen wordt, want hij staat helemaal uit het zicht. Vanaf de verharde weg is hij niet te zien. Nu ik niet meer in beweging ben, merk ik pas hoe verfrissend het briesje was tijdens het fietsen. De verstikkende lentezon krijgt weer vat op mij en ik voel dat ik begin te transpireren. Zo midden op de dag is het natuurlijk op z’n warmst. Eigenlijk is het een typische zaterdag om lekker naar het openluchtzwembad te gaan. Bruin worden op een grote badhanddoek en af en toe het water in om af te koelen. Maar wellicht is het vandaag de eerste dag van een nieuw leven. Dat is in ieder geval een mooi vooruitzicht. Ik kijk in mijn handtasje. Het enige bruikbare om mijn zweet weg te krijgen, zijn papieren zakdoekjes. Ik dep mijn voorhoofd zo droog mogelijk. Ook het zweet onder mijn oksels veeg ik weg. Waarom heb ik ook geen deodorant bij me? Die kon ik ...

... nu wel goed gebruiken. Niks meer aan te doen. Tijd om naar binnen te gaan.

De deur slaat redelijk hard achter mij dicht. Je zou zeggen dat dit niet onopgemerkt kan blijven, maar vooralsnog heeft het geen reactie tot gevolg. Ik blijf stil staan. Hoewel er geen airco aanwezig lijkt te zijn, is de temperatuur hierbinnen best aangenaam. Zeker in vergelijking met de warmte buiten. Links van mij is een kleine garderobe. Daarachter een deur met een bordje erop dat impliceert dat daar het toilet is. Recht voor mij is een gang met zowel een deur aan de rechterkant als ook aan de linkerkant. Aan het einde van de gang is er nog een derde deur. Ik heb geen idee waar ik naar toe moet, dus ‘roep’ ik zachtjes “hallo.” Dit herhaal ik nog een keer, maar er komt geen reactie. Het is enkele stappen tot de deur aan mijn rechterkant. Ik klop op de deur. Weer geen reactie. Net als ik op de deur aan de overkant wil kloppen, gaat de derde deur open. Aan de reactie van de man te zien, schijnt hij mij nog niet verwacht te hebben. In het moment van stilte zie ik dat hij een wit shirt van een of andere mij vaag voorkomende voetbalploeg aan heeft. Zijn sportbroek is ook wit en heeft dezelfde paarse accenten die het shirt ook heeft. Dure Nike’s zitten om zijn zo te zien sokloze voeten. Hij tikt met zijn vinger op zijn smartphone, voordat hij de dopjes uit zijn oren verwijderd.

“Ben jij Maaike?” Zijn stem klinkt vriendelijk. Ineens word ik nerveus. Bang dat mijn stem het gaat begeven, knik ik ...