Haywood, Meisjeskostschool ... - 3 - Sex Verhalen

Haywood, Meisjeskostschool ... - 3

... maakten altijd van alles een wedstrijd, maar ze speelde beter, schreef mooier en als ze echt wilde, kan ze de prachtigste jurken naaien en borduren.’

Ik bekeek Anna’s jurk eens goed. Ze maakte haar vriendin dan een compliment, maar ook haar eigen jurk was met een zeldzame kunstigheid in elkaar gezet. De dubbele naden liepen kaarsrecht, de hals was rond en gelijkmatig en de vorm sloot strak en glad aan haar mooie lichaam aan. Als knapste onderdeel had ze vanaf de linkerschouder naar beneden, tot over de onderkant van haar linkerborst een heel subtiel, maar ontegenzeggelijk uitdagend rood bloemenmotief geborduurd, dat haar haarkleur weerspiegelde.

Ze zag mij blijkbaar kijken, want glimlachte, pakte haar dikke haar vast en legde het, over de schouder, langs het borduursel.

‘De pasvormen zijn ons door Van Patten gegeven,’ zei ze met iets wat als trots klonk, ‘maar op de voorkant mogen we een beetje spelen.’ Ze liet de haren over de schouder hangen, legde haar handen in haar schoot, en bleef me weer aankijken. Ik keek goed naar haar neus, waarop kleine, lieve sproetjes stonden, maar geen rode sproetjes, eerder donkere. Ze had sowieso niet de huid van een roodhaar, dat was waarom ik de kleur eerst maar niet goed had kunnen inschatten. Haar huid was glad, egaal en eerder zongebruind dan melkbleek, zoals je zou verwachten.

‘Paardrijden kon ze trouwnes ook als de beste, en vroeger boomklimmen.’ En ik begreep dat het weer over Lizzy ging, iemand die ons beiden nauw aan het ...

... hart leek te staan. ‘We hebben hier vroeger enorme afstanden gereden in de omgeving.’

Ik zocht naar een paardenstal, die er niet was (misschien had de oude schuur als stal dienstgedaan) en wilde er net naar vragen, toen ze me al weer voor was.

‘We hadden ooit vier paarden hier, en rijden hoorde bij het curriculum. Maar met de oorlog is alles door het leger opgeëist. Er is hier tot twee jaar terug nog wel gevochten, vlakbij Memphis.’ En ze wees naar het Westen. ‘Was je eigenlijk een goede soldaat?’

Ik praatte niet graag over de oorlog, keek langs Anna heen, haalde mijn schouders op en zei zo nonchalant mogelijk: ‘ik was heel goed in oorlog voeren, ik was alleen niet goed met de oorlog.’ Een standaard zin, waarmee ik het onderwerp altijd af deed. Maar Anna trok alleen haar wenkbrauwen en glimlachte mild sarcastisch. Ze gaf duidelijk aan dat voor haar clichés en ingestudeerde regels niet gingen voldoen. Haar wijsheid stoorde mij iets, maar toch begin ik te praten.

‘Wat ik alleen maar zeggen wil: ik was goed in vechten. En ik was goed in winnen en wist hoe het moest en ik vond het zelfs fijn. In zekere zin. Maar de oorlog zelf was een stupiditeit.’

‘Dat zeg je omdat we verloren hebben.’

Ik dacht even na. ‘Nee. En ook ja… We hebben eigenlijk nooit iets verloren, geen slag althans. We wisten tot een jaar voor het einde zeker dat we winnen gingen en toch verloren we. En voor hun was het precies andersom. De oorlog werd verloren in de senaat, door de leiding en door ...